جواد الائمه(ع) نور چشم امام رضا(ع)

امام رضا(ع) از همان زمان امامت پدر بزرگوارشان امام کاظم(ع) نیز در غربت و مظلومیت به سر می برد. زمانی که اهل بیت ایشان تحت نظر شدید و تفتیش و ستم هارون الرشید، خلیفه ی دسیسه گر و بی رحم عباسی بودند. سال هایی که عمر حضرت موسی بن جعفر(ع) در بند سیاهچال های هارون سپری می شد، سرپرستی و مراقبت خانواده امام بر عهده ی امام رضا(ع) بود. چه بسیار روزها و شبها که آن حضرت در دهلیز خانه می خوابید تا شرّ مأموران و عمال عباسی را که قصد تفتیش و مصادره از اهل بیت امام داشتند بر طرف کند.
زمانی که امام کاظم(ع) به شهادت رسیدند دوران دوباره ای بود از سختی و مشکلات که از هر سو به ایشان روی می آورد. هارون، از هیچ دسیسه و توطئه ای علیه ایشان روی گردان نبود، جدای از دشمنان و کینه توزان علیه امامت تشیع، جمعی از اصحاب و شیعیان نیز دچار تفرقه و اختلاف شدند، عده ای امامت امام رضا(ع) را منکر شدند که امام کاظم(ع) هنوز زنده و غائب است، بعضی به طمع امانات و اموال امام کاظم(ع) که نزد ایشان بود یا به توطئه خلافت عباسی، فرقه های گمراه پدید آوردند، گروهی امّا به این دلیل که امام رضا(ع) هنوز صاحب فرزندی نشده بودند در امامت ایشان تردید کردند. این وضعیت به همین منوال وجود داشت تا دوازده سال از امامت ایشان و نگاهبانی دین مبین اسلام و سیره معصومین و در مبارزه و مقابله با انواع مشکلات و تهدید ها و انحراف ها گذشت تا اینکه در چنین ایامی در سال ۱۹۵هجری و در زمانی که چهل و هشت سال از عمر مبارک ایشان گذشته بود خبر از تولد مولود باسعادتی، چشمان امام رضا(ع) را روشن نمود و قلب شیعیان را پر از شادی و سرور کرد و دست و زبان توطئه گران را کوتاه کرد.
نامش را محمّد و لقبش را تقیّ و جواد نهادند. از همان کودکی سرشار از فضیلت و دانایی و کمال و وقار بود.
هنگامی که امام جواد(ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان امام رضا(ع)، در سن هفت سالگی به امامت رسیدند به مسجد پیامبر(ص) آمدند و بر فراز منبر بالا رفتند و فرمودند: « من محمّد فرزند علی الرّضا هستم، من جواد هستم، من به نسبت های مردم آگاهم که از چه صلبی هستند، من دانای به پنهان و آشکار شما هستم و به آنچه گرایش دارید، دانش من از پیش از خلقت موجودات است تا پس از نابودی آسمان ها و زمین ها، اگر نبود پشت کردن اهل باطل و سلطه ی گمراهان و حمله ور شدن اهل شکّ، سخنانی می گفتم که مردمان این دوران و آیندگان در شگفتی شوند..‌.»
میلاد با سعادت امام محمد تقی الجواد علیه السلام بر تمام ارادت مندان خاندان عصمت و طهارت مبارک باد.

منابع:
تحلیلی از زندگانی و دوران امامدمحمد تقی(ع)، فضل الله صلواتی، از ص۳۸۳ تا ۳۹۵؛
سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، از ص۵۶۰ تا ۵۹۱؛