زیلوبافان قدیمی فراموش نشوند

صالح …

با عرض سلام وخسته نباشید خدمت تمام کسانی که در راستای جهانی شدن زیلو زحمتهای فراوان کشیدند تا پس از سالها تلاش وپیگیری این امر خطیر به سر انجام برسد و شیرینی ان به کام مردم میبد اعم از مسولین و دست اندرکاران و زیلوبافان بنشیند. دست همگی را به گرمی می فشارم و اما لازم دانستم تا مطلبی را یاد آور شوم تا خدای ناکرده در این هیاهوی برپایی جشن و پایکوبی برای جهانی شدن زیلو و رفت و آمدها و تبریک گفتن ها و عکس های یادگاری و سلفی گرفتن با زیلو و زیلوباف ودستگاه زیلوبافی اصل کار فراموش نشود. و آن زیلوبافانی هستند که پس از چند دهه زیلو بافی در کارگاه هایی که نه در تابستان وسیله سرمایش مناسب و نه در زمستان وسیله گرمایش مناسبی داشته وبرای امرار معاش زندگی خود پو کشیدند و پنجه زدند همان موقع که برای بافتن سرپر کمرشان خم می شد و برای برچیدن نقش دستها و گردنشان درد می گرفت تا پس از چند روز یا چند هفته یک زیلو بافته و آماده شود و بعدهم  بنشینند تا مشتری درب خانه را دق الباب کند. و چه بر دلشان گذشت آن موقع که سیل موکت و قالی ماشینی همه جا را فرا گرفت و با قیمتهای پایین تر بازار کار آنها را به کسادی کشاند و خیلی ها که توانستند به سراغ شغل دیگری رفتند و در کارخانه ها یاجای دیگر مشغول شدند که هم حقوق سروقت وهم بیمه و هم بازنشستگی داشتند و چه جالب است اکنون که دوباره نام زیلو بر سر زبانها افتاده و هیاهویی بر پا شده همه آنها دوباره به سراغ زیلو آمده اند.

البته با این تفاوت که اکثرا از کارهای قبلی خود بازنشسته شده اند و فقط برای سرگرمی یا اوقات فراغت یا کمک خرجی به این حرفه بازگشتند. اما آنهایی هم بودند که زیلو بافی را رها نکردند و با سختی های آن سوختند و ساختند نه بیمه ای و نه بازنشستگی و نه هیچ چیز دیگر…

عزیزان گرامی نمی خواهم با این مطالب شیرینی جهانی شدن زیلو را به کامتان تلخ نمایم لیکن چاره ای نبود اینها را گفتم تا حالا که همه پای کار آمده اند و همه خود را زیلوباف و زیلوباف زاده و پدر زیلو و غیره می خوانند بعد از چند صباحی همه چیز را فراموش نکنند و فکری به حال اندک زیلو بافان قدیمی که تعدادشان از تعداد انگشتان دست کمتر است هم بنمایند که البته و صد البته تاریخ گواه خوبی براین امر خواهد بود.

امضا: زیلوباف زاده ای که به خاطر این مشکلات هیچ وقت به سراغ یاد گرفتن زیلوبافی هم نرفت