هم صحبت دل- ۴ (همراه با مسابقه و جایزه)

قابل توجه اینکه؛ بعد از پایان این یادداشت ها و انتهای این موضوع، مسابقه ای همراه با تقدیم جایزه به برنده، برگزار خواهد شد.

یکی از مسائل مهم در زندگی انسان، انتخاب همراهان و دوستان برای پیمودن راه زندگی می باشد و واژه “دوست و دوستیابی” از مهمترین مسائل زندگی هر انسانی می باشد.

این موضوع مهم توسط حجت الاسلام زارعی در قالب کتاب و به زبان محاوره (گفتاری)، به صورتی جذاب و زیبا به نگارش در آمده است که به تناوب خدمت مخاطبین عزیز میبدما تقدیم می شود. سلسله وار بودن این مطالب مهم است و بعد از گذاشتن مطالب جدید، لینک مطالب قبلی نیز در زیر آن درج می شود:

قابل توجه اینکه؛ بعد از پایان این یادداشت ها و انتهای این موضوع، مسابقه ای همراه با تقدیم جایزه به برنده، برگزار خواهد شد.

یادداشت چهارم

حجت الاسلام مصطفی زارعی/ نماینده ولی فقیه در سپاه ناحیه میبد

دوستی های ویرانگر

*امان از رفیق بد
از زمان بچگی یادمه هر وقت تلویزیون برنامه های عبرت انگیز میذاشت و می رفت با خلافکارای صورت شطرنجی، مصاحبه می کرد، هر وقت از خلافکاره می پرسیدن چی شد که به اینجا رسیدی؟ اونم بدون اینکه مکث کنه می گفت: “رفیق بد”شاید حالا دیگه این قصه اینقدر برامون کلیشه ای و تکراری شده باشه که حتی سر سوزنی براش ارزش قائل نباشیم، چون ما آدما عادت نداریم تو موفقیت هامون کسی را شریک کنیم و عامل اصلی همه ی موفقیتا را تلاش خودمون می دونیم به خاطر همین شاید باور نکنیم یه دوست می تونه باعث بدبختی کسی باشه.

امّا واقعیت اینه که یه دوست هم می تونه باعث موفقیت و رشد دوستش بشه، هم مایه ی بدبختی و سقوط دوستش. دوست چون انتخاب خود آدمه و ارتباط باهاشم بیشتر عاطفی و حسّیه، هم به زودی از اسرار و ضعفای آدم سر در میاره هم بعد از مدّت کوتاهی جوری به اعماق قلبت نفوذ میکنه که دوتا رفیق صمیمی میشن آیینه ی همدیگه. حالا اگه خدایی نکرده یه وقت به دام رفیق بد بیفتی دیگه فاتحه ات خونده اس.
پارادوکسیکال (نقطه مقابل) عاقل، احمقه. همونجوری که دوستی با آدم عاقل و راست و درست به درد می خوره، دوستی با احمق و دروغگو و حیله گر هم آینده ی آدمو به خطر میندازه. کافیه یکی از این صفات زشتو تو وجود طرفمون ببینیم، تا برای نجات خودمونم که شده ازش دل بکنیم و عطای رفاقتشو به لقای شقاوت و بدبختی ببخشیم.

دراهمیّت دوستی همین بس، که قرآن کریم از زبان اهل جهنّم نقل می کند:
“قیامت روزی است که انسان ظالم و گناه کار انگشت حسرت به دندان می گزد و می گوید: ای کاش با پیامبر، دوست و همراه می شدم! وای بر من! کاش فلان شخص گم راه را به دوستی نمی گرفتم! (او مرا از یاد و راه حق منحرف و گم راه کرد و مرا به خذلان و خواری کشاند.)” (سوره مبارکه فرقان: ۲۷ـ۲۹٫)
از این دوستی های ویران گر میشه به دوستی با افراد فاسد و پست، خائن و ستمگر و چاپلوس و حیله گر هم اشاره کرد. شاید در نظر اوّل هر کسی اینو بشنوه بگه: “خب معلومه هیچکس نمی ره با این آدما دوست بشه، نیازی به توصیه نیست!” بله آدم با کسی که نسبت به خودش خیانت کار و حیله گره یا ظلم وستمی می کنه معمولاً دوست نمی شه. ولی نکته اینجاس که ما خیانت و ظلم دوستمونو در مورد دیگران نادیده می گیریم و فکر می کنیم ربطی به ما نداره. مثلاً اگه یکی به ما بگه با این آدم فاسد و هرزه نگرد، سریع جبهه بگیریم که اولاً دلش پاکه، ثانیاً من چی کار به هرزه گی اش دارم، مهم مرام و معرفتشه که به درد من میخوره! امّا غافل از این که: “از کوزه همان برون تراود که دروست”
مثلاً در مورد دوستی با فاسد و هرزه مولا امیرالمومنین علی علیه السلام می فرمایند:
«از همنشینی با فرد پست و فاسد پرهیز کن؛ زیرا تو را هم به خودش و کارهای زشتش ملحق می کند.» (محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج ۷۱ ص ۱۹۹، باب ۱۴، ح ۳۶)
یا در مورد دوستی با خائن و ستمگر امام صادق علیه السلام در حدیثی بسیار آموزنده و هشدار دهنده می فرمایند:

« از سه دسته مردم کناره گیری کن و هرگز طرح دوستی با آنان مریز: از خائن، ستم کار و سخن چین؛ زیرا کسی که به خاطر تو به دیگری خیانت کند، روزی نیز به تو خیانت خواهد کرد، و کسی که به خاطر تو به دیگران ستم کند، به تو نیز ستم خواهد کرد؛ و کسی که از دیگران نزد تو سخن چینی کند، علیه تو نیز نزد دیگران سخن چینی خواهد کرد.» (ابن شعبه حرّانی، تحف العقول عن آل الرسول، بیروت، منشورات الاعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۴ ق، ص ۲۳۳).
و امّا یک دسته از دوستا هستن که شاید تو دوستی باهاشون به آدم خیلی خوش بگذره، هیچ وقتم متوجه خیانتشون نشیم. این دوستا با هر کاری که ما انجام بدیم درست و غلط، صد در صد موافقن. همیشه هم تو جیبشون به خاطر هر عطسه و سرفه ی ما خروار خروار تعریف و تمجید دارن و بی دریغ نثارمون می کنن. حتماً متوجه شدین منظورم کدوم دسته اس، نه!؟ بله درسته! دوستی با چاپلوسای بادمجون دور قاب چین. غافل از اینکه خطر این دسته اگه بیشتر از بقیّه نباشه، کمتر نیست. این جور آدما برای از راه به در بردن بقیّه، درست استراتژی شیطونو به کار می بندن. طبق فرموده قرآن کریم، این دشمن درجه یک آدمیزاد (شیطان)، برای گم راهی افراد از ابزارهای متعددی استفاده می کنه؛ از جمله اینکه کارای زشت و پست اون ها را در نظرشون زیبا جلوه می ده و (وزیّن لهم الشیطان اعمالهم) به این ترتیب، وسوسه شون می کنه که نه تنها کار زشتشونو ترک نکنن، بلکه بیش از پیش انجامش بدن؛ و مرتب تو گوششون القا می کنه که این کار چه عیبی داره؟ کار تو خیلی هم خوب و پسندیده اس!

حضرت امیر علیه السلام در مورد دوستی با این جور آدما هم فرمایش جالبی دارن:
«با چاپلوس رفاقت و دوستی مکن؛ زیرا با چرب زبانی تو را اغفال می کند و کارهای زشت خود را در نظرت زیبا جلوه می دهد و دوست دارد که تو نیز مانند وی باشی» (عبدالواحد الآمدی التمیمی، غررالحکم و دررالکلم، ج ۲، ص ۳۲۸، ح ۱۵۷))برگرفته از مجله معرفت)

ادامه دارد …

مطالب مرتبط

یادداشت اول

یادداشت دوم

یادداشت سوم