محمد رسول دهقانی فیروزآبادی
به نظرتان یعنی میشود؟
میشود در کمتر از چند روز… نه! کمتر از چندساعت، نگاه صدها خبرگزاری را به خود معطوف کنی و موجی در رسانهها به راه بیاندازی؟ بشوی تیتر یک روزنامههای منصف؟ فضاهای مجازی را پُر کنی از خبر و مطلب و فیلم و عکست؟
با چه کارفرهنگیای؟ با کدام رسانه و با چه بودجهای؟ با کدام نیروی فعال و با چند نفرساعت کار؟ آخر مگر منطقی و عاقلانه است؟
اما انگار در دنیای عاشقان این کارها شدنی است!
و عجب رسانهای است شهید، که با یک قاب تصویر شورانگیز از خودش، آشوبی در دلها به پا میکند. خیلی از روز خبرنگار نگذشته است، باید شهید محسن حججی را “خبرنگار عزت” نامید که با آن نگاه پرصلابت قبل از شهادتش در راه دفاع از حریم پیامبر عاشورا، خبرِ عزتِ تفکرِ حسینی را به همگان مخابره کرد.
کارفرهنگی، یعنی محسن حججی!
شاید بعضی از ما، به اصطلاح خودمان کارفرهنگی انجام دهیم؛ جلسه بگیریم، نشریه و کتاب چاپ کنیم، کلیپ و نماهنگ تولید کنیم و… اما اثرگذاری و ماندگاری آن تا چه اندازه است؟ دایرهی مخاطب ما چه قدر است؟ مثلا برای اینکه بتوانیم در کمتر از چند ساعت، میلیونها دلِسالم را به یاد سیدالشهدا علیه السلام بیاندازیم و بلرزانیم و بعد هم آنان را بگریانیم، چه قدر باید هزینه کنیم؟ محسن حججی با شهادت مظلومانهاش بهای این کار فرهنگی عظیم را پرداخت.
کاری که هم اثرگذار بود و هم جاوید…
و این تنها، اثر فرهنگی یک شهید عاشق سیدالشهدا است!
پس خود “آقای شهیدان” چه میکند با دلهای مَردمان؟
شاید حالا بهتر بتوان رمز و راز ماندگاری و شدت یافتن روز به روز عشق اباعبداللهالحسین علیهالسلام در دل عالمیان را یافت و سخن پیامبر رحمت را شایستهتر درک کرد که فرمودند « إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَهٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً”همانا برای شهادت حسین (علیه السلام) حرارتی در قلب مؤمنان است که هــرگــز سرد نخواهد شد.” (مستدرک الوسائل، ج ۱۰ص ۳۱۸)
انگار خداوند متعال هم در چهارمین آیه از سورهی محمد بر “ماندگاریاثرشهادت” مهر تاییدی میزند، آنجا که میفرماید: «وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَن یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ» “و کسانی که در راه خدا کشته شدهاند، هــرگـز [خداوند] اعمالشان را تباه [و بیارزش] نخواهد کرد.”
شان شهید و شهادت خیلی بالاست اما “مداد العلما افضل من دماء الشهدا”
هر کس به فراخور حال و موقعیت خودش باید کار فرهنگی انجام دهد تا جلوی حمله خاموش دشمن یا همان جنگ نرم گرفته شد.
نمیشود دست روی دست گذاشت و منتظر ماند تا جوانی شهید شود و خون او بی گناه به زمین ریخته شود و ما فقط مطلب برای روضه و اشک مردم پیدا کنیم.
کار فرهنگی یعنی آشنا کردن مردم با اهداف شهادت ،یعنی امر به معروف ونهی از منکر ،یعنی دوستی و دشمنی مان فقط و فقط برای خدا باشد.
کارفرهنگی یعنی وجدان بیداری که در ظاهر و باطن کالای ایرانی مصرف کند.
کار فرهنگی فقط جو زدگی و شهادت طلبی نیست همان طور که رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله العظمی خامنه ای فرمودند:هدف نباید شهادت باشد.
آری شهادت عالی است و بهترین است اما می توان زنده بود و خود را در راه اهداف انقلاب و امور فرهنگی شهید کرد.
بی شناسنامه عزیز، کار فرهنگی نوشتن مطلب برای بیدار کردن بقیه نیز هست…
شما که خوب توضیح میدی، بهتره همه جوانب رو هم باهم ببینی، قلم رسالتش روشنگری هست، و نمیشه با این موضع گیری که “منتظری یه نفر خونش بریزه تا مطلب برای نوشتن پیدا کنی” اون رو بایکوت کنی
اتفاقا خون شهید به زمین ریخته شده تا آزادی قلم ما هم فراهم بشه و این قلم باید دین خودش رو ادا کنه