چرا بستن خیابان‌ها و معابر اصلی میبد این قدر کم‌هزینه شده است؟!

خیابانهای میبد به دلیل افزایش روزافزون خودروها و موتورسیکلتها و توسعه بسیار بسیار کند و لاک‌پشتی آنها برای حمل و نقل، هر روز بدتر از دیروز می‌شود.

به گزارش “میبدما”، این مسئله در خیابانهای سلمان فارسی، طالقانی و به ویژه در شاهرگ اصلی شهر یعنی خیابان امام خمینی(ره) به وضوح مشهود است که البته رفوژهای به کار رفته در بخشی از این خیابان، این کندی حمل و نقل را مضاعف هم کرده است و البته طی سالهای اخیر هیچگونه تدبیری برای تسهیل در رفت و آمد عمومی در این معابر اصلی اندیشیده نشده و سرانه معابر میبد به ازای خودروها و موتورسیکلتها روز به روز کوچک و کوچکتر می‌شود.

اما این تمام ماجرا نیست! در بسیاری از ایام سال این خیابانها که مکانهای عمومی محسوب شده و کاربری اصلی آن عبور و مرور است توسط افراد یا گروههای مختلف مسدود یا نیمه مسدود شده و آن خیابان را به یک پارکینگ متحرک مبدل می‌سازد. مع الاسف، بهانه اصلی برای این خیابان بستن‌ها، تولد یا شهادت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است؛ از محرم و صفر و فاطمیه گرفته تا اعیاد رجبیه و شعبانیه و فطر و غدیر و…

معنای دیگر جملات بالا این است که با کمال تاسف به نام آل الله، حق الناس تضییع می‌شود و حق بدیهی افراد در استفاده از معابر و شوارع عمومی نادیده انگاشته می‌شود؛ بگذریم از اینکه در برخی از این برنامه‌ها با پخش موزیکهای مبتذل و بی‌ربط رسما حرمت صاحبان آن روزها پایمال می‌شود. البته عشق و علاقه مردم به معصومین(ع)‌ بسیار باعث خوشحالی و شایسته ستایش است اما بارزترین جلوه علاقمندی ما به آن انوار مقدس عمل به فرامین آنان است و یکی از اساسی‌ترین دستورات اهل‌بیت(ع) مراعات حق‌الناس است.

اما این همه ماجرا نیست! کم نیست مواردی که افرادی بی‌مسئولیت به‌خاطر یک عروس‌کشانی خیابانها و میادین اصلی شهر را بند می‌آورند و به پای‌کوبی می‌پردازند؛ از پارک دوبل کردنها و نادیده گرفتن تابلوهای پارک ممنوع و … هم بگذریم.

اما چرا اینگونه است؟‌ چرا بستن یک معبر عمومی در میبد به بهانه یک شربت یا شیرینی یا عبور هیات و کاروان تا این اندازه آسان و کم‌هزینه است؟! آیا دوستان دولتی که مانورهای پدافند غیرعامل را مکررا برگزار می‌کنند از خطرات راهبردی توزیع این گونه‌ای شربت و شیرینی در شهر مطلع نیستند؟!

شاید بیراه نگفته باشیم اگر مدعی شویم، ابتدایی‌ترین وظیفه راهنمایی و رانندگی و به طور عام نیروی انتظامی، تسهیل در عبور و مرور و ممانعت از انسداد معابر عمومی (به بهانه‌های خارج از ضوابط قانونی) است اما علیرغم تعریف شدن این تکلیف قانونی برای نیروی انتظامی، چرا شاهد آن هستیم که مکررا خیابانهای شهر -و آن هم خیابانهای اصلی شهر- بسته می‌شود؟

مسئول راهنمایی و رانندگی میبد بایستی نسبت به تکلیف قانونی که برعهده وی و نهاد زیرمجموعه او محول شده پاسخگو باشد و مشخصا به این سوال پاسخ دهد که چرا گاه و بیگاه معابر عمومی شهر با یک جعبه شیرینی و یا یک سینی شربت و یا حضور عده‌ای از افراد بسته می‌شود و علی الاغلب، واکنشی از سوی پلیس راهنمایی-رانندگی مشاهده نمی‌شود؟

نهادهای امنیتی شهر بایستی به این سوال پاسخ دهند که چه راهبردی برای تبعات پخش گسترده و بی‌ضابطه مواد خوراکی به شکل پیش گفته دارند و آیا توالی امنیتی آن مورد توجه قرار گرفته؟ ضمن آنکه بستن خیابانها در موارد اضطراری می‌تواند بسیار خطرساز باشد.

نهادهای متولی بهداشت میبد باید به این سوال پاسخ دهند که آیا پخش این گونه‌ای شیرینی و شربت مورد تایید فنی و تخصصی آنان هست؟! فراموش نکنیم که در طغیان چند سال قبل، یکی از سناریوهایی که مطرح می‌شد همین توزیع بدون ضابطه و نظارت شربت در خیابانها در عید فطر آن سال بود.

شهرداری و نهادهای فرهنگی شهر باید به این سوال پاسخ دهند که چرا برای این گونه برنامه‌ها جایگزینی در نظر گرفته نشده و به طور مثال چرا همین افراد به مکانهای باز عمومی نظیر بوستانهای بهاران، غدیر و فلسطین و امامزاده‌های سطح شهر هدایت نمی‌شوند؟

با این اوصاف به نظر می‌رسد بدیهی‌ترین انتظاری که از مسئولان شهرستان میبد اعم از فرماندار، فرمانده نیروی انتظامی و راهنمایی-رانندگی، مسئول شبکه بهداشت میبد و… می‌زود آن است که یا با این موارد وفق قانون و ضوابط کاملا واضح و مشخص برخورد کنند و یا اینکه توضیح محکمه‌پسندی برای عدم اقدام خود به افکار عمومی ارائه دهند.