ملاحظاتی درباره اتصال جاده ندوشن به ورزنه

به گزارش میبدما به نقل از ایرانا؛ یکی از مسیرهایی که گهگاه اخبار حوادث رانندگی در آن موجب تاسف می شود مسیر ندوشن است ؛ کم عرض و باریک بودن جاده فولاد آلیاژی – ندوشن و رفت و آمد تعداد زیادی وسایل نقلیه سبک و سنگین به خصوص تریلی های حامل فراورده های معدنی در این محور، آن را به یکی از پرخطرترین جاده استان یزد تبدیل کرده است.
به همین دلیل، رانندگان خودروهای سواری از رفت و آمد در آن وحشت دارند و با نگرانی و اضطراب رانندگی می کنند.
علاوه بر آن، رفت و آمد کامیون ها و تریلرهای حامل آهن قراضه و مواد اولیه واحد های تولید فولاد نیز این خطر را دوچندان می کند؛ طوری که برخی از آنها، بدون رعایت موارد ایمنی اقدام به حمل آهن قراضه می کنند.
گواه این ادعا وجود میخ، پیچ، مهره، سیم و انواع تکه هایی از آهن قراضه و میلگرد در حاشیه جاده منتهی به مجتمع فولاد آلیاژی است.
با توجه به استقرار واحدهای صنعتی و تولیدی به خصوص فولاد در حاشیه این جاده، ساعاتی از شبانه روز نیز شاهد عبور مینی بوس های سرویس این واحدهای تولیدی در این مسیر هستیم که بخشی از مشکلات و حوادث رانندگی را به خود اختصاص می دهد.
اگر چه کارشناسان فن، « خطای انسانی» را مهمترین عامل تصادفات رانندگی می دانند؛ لیکن به دلیل کم عرض بودن، « جاده »، مهمترین عامل حوادث رانندگی در این محور است.
معتقدیم نبود آینده نگری و پیش بینی های لازم، برخی بی توجهی ها و بی توجهی به خواسته های مردم و صاحب نظران در گذشته، این جاده را به این حال و روز انداخته و امیدواریم هرچه زودتر کمبودهای آن جبران شود.
در حالیکه معدنکاران فعال در ندوشن با بهره برداری از معادن منطقه و استفاده از جاده مورد نظر، خساراتی را به آن وارد می کنند و هزینه این خسارات و عوارض را خود مردم باید بپردازند؛ اما سئوال اساسی مردم ندوشن این است که عوارض استخراج معادن ندوشن در کجا هزینه می شود؟
می دانیم که مردم ندوشن پیشتر برای ساخت جاده فولاد آلیاژی – ندوشن، سال ها انتظار کشیده اند اما پایان آن، آغازی برای استقبال از مرگ بود چرا که حوادث متعدد رانندگی آن را به ‘ جاده مرگ ‘ معروف کرده است.
زمانی که مردم دلشان به نزدیکتر شدن فاصله میان ندوشن و مرکز استان و شهرستان خوش بود نمی دانستند این راه ارتباطی روزی بلای جانشان می شود و امیدواریم با ساخت جاده ورزنه – ندوشن قصه پر غصه قبلی تکرار نشود.
هم اکنون حدود ۵۰ کیلومتر مسیر ندوشن – ورزنه اصفهان که بخشی از راه دوم یزد – اصفهان محسوب می شود خاکی است و همه بی صبرانه منتظرند تا با ساخت این قسمت از جاده، ۲ شهر و ۲ استان یاد شده به هم وصل شوند؛ اگر این اتفاق بیفتد، ترافیک جاده ای و حوادث رانندگی آن به شدت افزایش می یابد.
نکته اصلی اینجاست که این راه ارتباطی در آینده نه چندان دور به یک راه پر رفت و آمد و ملی تبدیل خواهد شد و به دلیل باریک و عرض کم و نبود برخورداری از استانداردهای راه ملی، قسمت اعظم آن توانایی پاسخگویی به حجم بالای ترافیک را ندارد و باید مورد بازنگری قرار گیرد و از استاندارد های راه ملی برخوردار شود.
بنابر این انتظار می رود مسوولان امر، این موضوع را مورد توجه جدی قرار داده و اعتبارات لازم را برای بهبود و ساماندهی مسیر های قبلی ساخته شده در کنار ساخت جاده ندوشن – ورزنه اختصاص دهند تا مردم قدردان خدمات آنان باشند و آیندگان به نیکی آنها یاد کنند.
مردم ندوشن به دلیل مصائب سنگینی که به دنبال تصادف در این جاده بر آنها وارد می شود همواره نگران و چشم انتظار همراهی و مساعدت کسانی هستند که قدرت، تصمیم و قلم در دستشان است.
به امید آنکه شاهد بهبود شرایط این جاده و ساماندهی آن باشیم.
ندوشن مرکز بخشی به همین نام از توابع شهرستان میبد است که در فاصله ۸۰کیلومتری شمال غرب یزد قرار دارد.
فاصله شهر ندوشن تا میبد ۵۰ کیلومتر و اصفهان ۱۵۰کیلومتر است.
این بخش ۱۰هزار نفر جمعیت دارد، نیمی در مرکز بخش زندگی می کنند.
ندوشنی ها عمدتا به کشاورزی و دامداری اشتغال دارند، تعداد شاغلان این حرفه به دلیل خشکسالی و دیگر عوامل اجتماعی و اقتصادی رو به کاهش است.
بخش ندوشن یکی از مناطق غنی استان یزد به لحاظ وجود ظرفیت مواد معدنی از جمله سنگ های ساختمانی و نما، سنگ آهن، خاک های صنعتی و کاشی است.