«سهل‌اندیشی» نتیجه غفلت از زندگی سیاسی ائمه(ع)

• احمد کریمی/ حکمت ما

رهبر انقلاب در دیدار با فرماندهان و کارکنان نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب و خانواده های ایشان، بیانات مهمی در حدود و ثغور رابطه با کشورهای دنیا و مخصوصاً آمریکای جنایتکار ایراد فرمودند. در بخشی از فرمایشات ایشان و در مورد تعبیرهای اشتباه برخی از دوستان سیاسی، تحلیلی کوتاه بر مذاکره به سبک ائمه اطهار (ع) داشتند:(۱)

“یک عدّه‌ای در قضیّه‌ی مذاکره و مسئله‌ی مذاکره سهل‌انگاری میکنند، سهل‌اندیشی میکنند، مطلب را درست نمیفهمند. حالا بعضی‌ها بی‌خیالند -بی‌خیالان جامعه، که هرچه پیش بیاید برایشان اهمّیّتی ندارد، مصالح کشور از بین برود، منافع ملّی نابود بشود- که حالا با آنها کاری نداریم امّا بعضی بی‌خیال هم نیستند لکن سهل‌اندیشند، عمق مسائل را نمیفهند. وقتی صحبت مذاکره میشود، میگویند آقا شما چرا با مذاکره‌ی با آمریکا مخالفت میکنید؟ خب امیرالمؤمنین هم مذاکره کرد با فلان‌کس، امام حسین هم مذاکره [کرد]. خب اینها نشان‌دهنده‌ی سهل‌اندیشی است، نشان‌دهنده‌ی نرسیدن به عمق مسئله است. این‌جور نمیشود مسائل کشور را تحلیل کرد؛ با این نگاه عامیانه و ساده‌اندیشانه نمیشود به مصالح کشور رسید. اوّلاً امیرالمؤمنین که با زبیر یا امام حسین که با ابن‌سعد حرف میزند، او را نصیحت میکند؛ بحث مذاکره‌ی به معنای امروزی نیست؛ مذاکره‌ی امروزی یعنی معامله، یعنی یک چیزی بده، یک چیزی بگیر. امیرالمؤمنین با زبیر معامله میکرد که یک چیزی بده، یک چیزی بگیر؟ امام حسین با ابن‌سعد معامله میکرد که یک چیزی بده یا یک چیزی بگیر؟ [هدف‌] این بود؟ تاریخ را این‌جور میفهمید؟ زندگی ائمّه را این‌جور تحلیل میکنید؟ امام حسین رفت نهیب زد، نصیحت کرد، گفت از خدا بترس؛ امیرالمؤمنین زبیر را نصیحت کرد، خاطره‌ی زمان پیغمبر را یادش آورد، و گفت از خدا بترس؛ اتّفاقاً اثر هم کرد، زبیر خودش را از جنگ کنار کشید. امروز مذاکره به این معنا نیست؛ برای اینکه ما با آمریکا که شیطان بزرگ است، باید مذاکره کنیم یک عدّه‌ای واقعاً با نگاه سهل‌اندیشانه و عوامانه و بدون فهمِ حقیقتِ حال مثال می‌آورند و در روزنامه مینویسند، در سایت مینویسند و در سخنرانی میگویند که چرا امیرالمؤمنین با زبیر مذاکره کرد، شما با آمریکا مذاکره نمیکنید؟ یعنی این‌قدر اشتباه در فهم مسئله [وجود دارد]. این که حالا به این معنا مذاکره نبود.”

سهل انگاری و ساده اندیشی(۲-۳) یکی از بزرگ ترین نتایج مطالعه نکردن دقیق تاریخ و غور نکردن در زندگی سیاسی ائمه اطهار(ع) می باشد. این موضوع، خود باعث جریان پیدا کردن انحرافات عمیقی می شود که جبران آن بسیار سخت و در مواقعی ناممکن است، زیرا تعبیر اشتباه و برداشت ناقص و ضعیف از حرکت های جریان حق و حقیقت به رهبری ائمه اطهار(ع)، خود بدتر از تقابل با جریان حق است.

این مهم ما را بر آن می دارد که در مسائل مهمی چون مسائل سیاسی و اجتماعی که نقش به سزایی در زندگی دنیا و آخرتمان دارد، با نگاهی عمیق تر دقت کنیم.

یکی از کتاب هایی که جریان زندگی سیاسی ائمه اطهار(ع) را به خوبی تبیین کرده، کتاب “انسان ۲۵۰ ساله” است، این کتاب جمع آوری سخنان رهبر انقلاب از زندگی سیاسی و حرکت های تشکیلاتی آن بزرگواران است.

با نگاهی به این کتاب، پرداختی ویژه به سبک زندگی ائمه اطهار(ع) را مشاهده می کنیم، که سوای کمک کردن به ما در فهم این مهم، نشان می دهد، گوینده این مطالب، خود در بهترین شرایط فهم و درک از این جریان بر حق و خدایی است.

عقل سلیم حکم می کند، اگر مطالعه هم نمی کنیم، حداقل سخنان کسی را بشنویم و به گوش گیریم که خودش این مسیر را خوب فهمیده باشد…