درباره موسسه خیریه مهر مادری میبد

 “محمدعلی میمنی” مؤسس مرکز خیریه مهر مادری میبد است که در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) – منطقه یزد، تصریح می‎کند: این مرکز خیریه به کمک دو نفر از خیرین شهرستان صاحب مراکزی به نام‎های صفایی و سعیدی است که در مرکز صفایی کودکان زیر ۶ سال دختر و پسر نگهداری می‌شوند و مرکز سعیدی به پسر بچه‌های ۷ تا ۱۲ سال، اختصاص دارد.

وی می‌گوید: البته برای سنین ۱۲ تا ۱۸سال نیز پیگیر کسب مجوز و ایجاد مرکزی برای تحت پوشش قرار دادن این نوجوانان هستیم.

مدیر عامل این مرکز اعلام می‌کند: در حال حاضر قریب ۳۲ کودک در این مراکز شبه خانواده نگهداری می‌شوند و مربیانی نیز به صورت مستمر در رابطه با نگهداری از این کودکان تلاش می‌کنند که در واقع همانند پدر و مادر برای آنها دلسوزی می‌کنند و غالباً نیز وابستگی این کودکان به مربیان و بالعکس خارج از تصور دیگران است.

وی با اشاره به این که تا چندین سال و برای این که کودکان این مراکز انگشت‌نمای جامعه نشوند، حتی اهالی محل نیز نمی‌دانستند که قصه این مراکز چیست، تاکید می‌کند: ترحم کردن افراد جامعه به این کودکان بزرگترین مشکل در رابطه با تربیت این کودکان است.

میمنی اظهار می‎کند: تمام تلاش ما اینست که بچه‎ها به هیچ‌وجه احساس نکند که جدا از جامعه هستند و چرا که ترحم باعث بروز حس انتقام‌جویی در آنها نسبت به بخشی از جامعه که به آنها جفا کرده است، می‌شود، لذا سعی داریم که این کودکان را با مهربانی‎های بخش دیگر جامعه نیز آشنا کنیم.

وی بیان می‌کند: البته متأسفانه در جامعه ماشینی امروز بنا به دلایل متعددی شاهد رشد معظل کودکان بی‌سرپرست یا بدسرپرست هستیم، ولی در گذشته جامعه به شکلی بود که اگر کودکی در یک خانواده دچار این قبیل مشکلاتی می‌شد،دیگر اقوام و نزدیکان وی زیر پر و بال خود می‌گرفتند و همانند فرزندشان از او نگهداری و مراقبت می‌کردند.

وی ادامه می‎دهد: روزگاری در استان یزد حتی دو مرکز برای نگهداری این کودکان نبود ولی امروز شاید بیش از ۱۰ مرکز برای نگهداری این کودکان داریم.

مدیر عامل مرکز مهر مادری میبد در مورد مشارکت‎های مردمی در این رابطه می‌گوید: انصافاً برنامه‌ای برای دریافت کمک یا مشارکت‌های مردمی در رابطه با مرکز نداریم ولی اگر کسی هم مشارکتی داشته باشد، از دریافت آن دریغ نمی‌کنیم چرا که معتقدیم که بسط یک کار خیر به اندازه‌ی خود کار خیر، اجر و ثواب دارد و این اقدام کمک می‌کند که افراد جامعه به انجام کارهای خیرمندانه تشویق شوند.

میمنی با تاکید بر این که رزق و روزی این کودکان را خدا می‌‌رساند، عنوان می‌کند: حتی حضور این مراکز در محلات یکسری فرهنگ‌های سابق نسبت به این کودکان را دستخوش تغییر کرده است و در ایام مختلف سال شاهد کمک‎های خیری افراد به مناسبت‌های مختلف هستیم.

وی یادآور می‌شود: البته این کمک‌ها الزاماً مادی نیست بلکه گاهاً کمک‎های معنوی است یعنی این که با اقداماتی تلاش می‎شود که این کودکان احساس ترحم نکنند، بلکه احساس کنند که جزئی از این جامعه هستند و همه مردم به یک دید نیستند.