تذکری دوستانه به سید حسن خمینی

حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در یک سخنرانی، سکوت در مقابل هجمه به یک شخصیت بزرگ را منجر به خسران و بی‌هویتی جامعه عنوان کرد و خواستار واکنش جدی همه مردم و مسئولین در این زمینه شد. به گزارش رجانیوز، او در بخشی از سخنان خود تاکید کرد: «اینکه ما در مقابل هجمه به یک شخصیت بزرگ […]

حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی در یک سخنرانی، سکوت در مقابل هجمه به یک شخصیت بزرگ را منجر به خسران و بی‌هویتی جامعه عنوان کرد و خواستار واکنش جدی همه مردم و مسئولین در این زمینه شد.

به گزارش رجانیوز، او در بخشی از سخنان خود تاکید کرد: «اینکه ما در مقابل هجمه به یک شخصیت بزرگ دهان بندی و سکوت کنیم، چیزی از ارزش او نمی‌کاهد، بلکه جامعه را دچار چنان خسرانی می‌کند که چندی پس از آن، شما با یک ملت بی‌هویت رو به رو هستید: چه دانم‌های بسیار است لیکن من نمی‌دانم/که خوردم از دهان بندی در آن دریا کفی افیون. کسانی که قدر بزرگان را می‌دانند اگر پاسدار حرمت پیشینیان نشوند نتیجه همین می‌شود که مولانا می‌گوید و در نتیجه زند موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد/به هر تخته فروریزد به گردش‌های گوناگون.»

 این سخنان حسن خمینی اگرچه کاملا صحیح و منطبق بر مبانی دینی و اخلاقی است اما نگاهی به روند برخی رویکرد‌ها و مواضع ایشان به ویژه در دوران فتنه ۸۸ و مواردی که در آن زمان پیش آمد، مشخص می‌کند که اگر آقای سیدحسن خمینی در جریان توهین‌های شدید فتنه‌گران به بزرگان دینی کشور و ارزش‌های اصلی و تثبیت شده انقلاب اسلامی هم همانند توصیه‌های اخیر خود موضع‌گیری می‌کرد، شاید بسیاری از آن افراد جرات هجمه به مبانی مسلم دینی را پیدا نمی‌کردند.

آن زمانی که فتنه‌گران با شعارهای « مرگ بر اصل ولایت فقیه » که یادگار امام خمینی (ره) پدر بزرگ حسن خمینی به خیابان‌های تهران آمدند و از هیچ توهین و فحاشی به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و مقام معظم رهبری کوتاهی نکردند، حسن خمینی می‌توانست همانند چیزی که اخیرا در سخنرانی خود به آن اشاره کرده، وارد میدان شود و جلوی کشدار شدن این موضوع را بگیرد.

 اگر‌‌ همان زمانی که آشوب‌طلبان، عکس امام خمینی (ره) را در دانشگاه تهران پاره کردند، او وارد صحنه می‌شد و ضمن واکمش شدید به ساختارشکنی‌های متعدد این جماعت، خواستار برخورد جدی مردم و مسئولین با آنان می‌شد، قطعا کار فتنه‌گران به جسارت به عزای حسینی و آتش زدن خمیه اباعبدالله (ع) نمی‌رسید.

 شاید بهترین تذکر را در این زمینه، عزت‌الله ضرغامی در واکنش به نامه انتقادی حسن خمینی از صداوسیما به دلیل پخش چند مستند از زندگی سیاسی امام خمینی (ره) مطرح کرد:» همانگونه که به حکم وظیفه فرزندی امام، اعتراض جدی به اقدامات صدا و سیما دارید؛ ‌ای کاش همین گونه هم نسبت به حوادث ۸ ماه گذشته و جفائی که دشمنان انقلاب و اسلام به اساس نظام جمهوری اسلامی و میراث گرانبهای امام کردند، و بغض و کینه سالیان خود را در کوچه و خیابان فریاد زدند؛ بیانیه می‌دادید و آن اقدامات شرم‌آور را نیز محکوم می‌کردید.»

 به نظر می‌رسد حجت‌الاسلام حسن خمینی باید فکری به حال برخی از اطرافیان خود که با انحصار اخبار و ایجاد یک حلقه مسموم در اطراف وی، مانع از اعلام مواضع صریح و به موقع او در ایام فتنه شدند، بکند و به قول خودش، امیدواریم دیگر زمانی نباشد که به بزرگان دین و انقلاب توهین شود ولی با سکوت خواصی همچون آقای سید حسن خمینی همراه شود.