تمسخر دیگران و پیامدهای آن

به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ مسخره کردن دیگران پیامدهای متفاوتی را به دنبال دارد که در زیر برخی از این پیامدها از زبان معصومان آورده شده است. نزول عذاب امام سجاد علیه‏السلام: وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصیانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخریَّهُ مِنهُم؛ گناهانى که باعث نزول عذاب […]

به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ مسخره کردن دیگران پیامدهای متفاوتی را به دنبال دارد که در زیر برخی از این پیامدها از زبان معصومان آورده شده است.

نزول عذاب

امام سجاد علیه‏السلام:
وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصیانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخریَّهُ مِنهُم؛
گناهانى که باعث نزول عذاب مى‏ شوند، عبارت‏ اند از: ستم کردن شخص از روى آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.

جنگ با خدا

در حدیث قدسى آمده است: خداوند به کسانى که مؤمنان را بیازارند اعلان جنگ مى‏ دهد:
عن أبی عبد اللّه ـ علیه السلام ـ قال: قال اللّه عزّ و جلّ: لِیَأذَنْ بِحَرْبٍ مِنّى، مَنْ اذَلَّ عَبْدِىَ الْمُؤمِنَ وَ لِیَأمَنْ مِنْ غَضَبى مَنْ اکْرَمَ عَبْدِىَ الْمُؤمِنَ. از امام صادق -علیه السلام- آمده است که خداوند عزّ و جلّ فرمود: کسى که بنده مؤمن مرا خوار شمارد باید بداند که خداوند با او در جنگ است و کسى که بنده مؤمن مرا تعظیم و تکریم کند بى شک از غضب من در امان است.

ذلیل می شوید

رسول خدا -صلّى اللّه علیه و آله- فرمود:
و من اذلّ مؤمنا اذلّه اللّه…. کسى که مؤمنى را خوار شمارد خدا او را ذلیل خواهد کرد.

برخورد خداوند با مسخره کننده

پیامبر صلى‏ الله‏ علیه‏ و ‏آله: اِنَّ المُسْتَهْزِئینَ یُفْتَحُ لاَِحَدِهِمْ بابُ الجَنَّهِ، فَیُقالُ: هَلُمَّ! فَیَجى‏ءُ بِکَرْبِهِ وَ غَمِّهِ فَاِذا جاءَ اُغْلِقَ دونَهُ، ثُمَّ یُفْتَحُ لَهُ بابٌ آخَرُ… فَما یَزالُ کذلِکَ حَتّى اِنَّ الرَّجُلَ لَیُفْتَحُ لَهُ البابُ فَیُقالُ لَهُ: هَلُمَّ هَلُمَّ فَما یَأْتیهِ؛ حدیث

درِ بهشت، به روى یکى از مسخره ‏کنندگان باز مى‏شود و به او گفته مى‏ شود: «بیا!». او با وجود سختى و اندوهى که دارد، جلو مى ‏رود و چون آمد، در به رویش بسته مى‏ شود. سپس در دیگرى به رویش باز مى‏ شود… و این کار، مرتّبا تکرار مى‏ شود تا جایى که در به رویش باز مى‏ گردد و گفته مى‏ شود: «بیا، بیا!»؛ امّا او دیگر جلو نمى‏ رود.