بانوی میبدی که مهرهای شکسته‌ای را تسبیح می‌کند

بانوی میبد که مسجد تنها پایگاه آرامش اوست با دیدن مهرهای شکسته مساجد با ایده ای خلاقانه آنها را به تسبیح تبدیل کرد.

سکینه حسینی نسب ماجرای مهرهای شکسته را در گفت و گو با خبرنگار ایرنا این طور تعریف می کند ؛ بخاطر این که فرزندان زیادی داشتم هیچ وقت مهر سالمی نداشتم و همیشه یا دنبال مهر می گشتم یا شکسته آنها را در گوشه و کنار خانه می یافتم.

وی افزود: تا اینکه به این فکر افتادم مهرهای شکسته را جمع آوری و به مهر تبدیل کنم اما قالب خوبی نداشتم و مهر مناسبی در نمی آمد.

این بانوی میبدی که حالا در محله فیروز آباد میبد زندگی می کند اظهار کرد: بنابراین به این فکر افتادم که این مهرهای شکسته را به تسبیح تبدیل کنم تا تربت امام حسین (ع) پایمال نشود.

حسینی نسب ادامه داد : به همین خاطر مدتی مهرهای شکسته را جمع آوری کردم و پس از مراحل خرد و خمیرکردن که از یکی از کارگاههای سفال و سرامیک میبد یاد گرفته بودم آنها را به تسبیح تبدیل کردم .

وی با بیان اینکه این تسبیح ها از دوام بیشتری هم برخوردار است و خیلی ها در مسجد خواهان این تبسبیح ها هستند افزود: حالا خانه ما به برکت تربت امام حسین (ع) رونق بخش بانوان محله شده است و همسایه ها با جمع آوری مهرهای شکسته خانه های خود تسبیح های زیادی را از این مهرها درست می کنند و بین نمازگزاران مساجد توزیع می کنند.

حالا تسبیح های سکینه خانم دست به دست می چرخد و انگشتان خیلی ها را برای تسبیح گفتن به حرکت در می آورد .

یکی از بانوان حاضر در محفل تسبیح سازی گفت: عشق و علاقه ایی که بانوان جمع به امام حسین (ع) و ائمه معصوم دارند قابل توصیف نیست و بانوان میبدی هر کجا و به هر بهانه ای ای که قدمی از فرش بافی تا تسبیح سازی برای این بزرگواران برداشته شود حاضر و آماده اند.

یکی دیگر از بانوان که کودک شیرخواره اش را روی پاهایش لالایی می داد درحالی که نخ و سوزن را از گل های گردشده تسبیح عبور می داد گفت: من با حاجت به این مجلس آمدم و اولین تسبیحی که با این تسبیح های تربت امام حسین (ع) زمزمه کردم تسبیح حضرت زهرا (س) بود و واقعا حاجتم را گرفتم .

اما بانوی دیگری که از روی حیا حاضر به صحبت با ما نشد درحالی که بغض گلویش را به سختی می فشرد حاضرین را به گریه واداشت و بانوان درحالی که صلوات می فرستادند لحظاتی را برای مظلومیت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) اشک ریختند.

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست / این چه شمعی است که جانها همه پروانه اوست.