هنر بزرگ مجمع عاشقان بقیع میبد

شبهای قدر که از راه می رسد، حال و هوای همه جا عوض می شود و میبد هم از این قاعده مستثنی نیست.

وقتی در این شبها از سراشیبی نارین قلعه پایین می آییم در حد فاصل حوزه علمیه قدیم میبد تا بعد از سه راه هفت تیر شاهد پارک شدن خودروهای انبوهی هستیم که برای مراسمی ویژه از دور و نزدیک به امام زاده سید صدر الدین قنبر میبد می آیند. خودروها اینقدر زیادند که اگر ساعت ۲نیمه شب قدر بخواهی به مراسم بیایی به سختی می توانی در حد فاصل مذکور جای پارک پیدا کنی.

مراسم احیاء در نقاط متعددی از شهرستان میبد برگزار می شود اما نقطه تمایز مراسم احیاء مسجد سید صدرالدین قنبر که به همت بر و بچه های مجمع عاشقان بقیع برگزار می شود این است که اولا جمعیت شرکت کننده در این مراسم خیره کننده است و ثانیا اکثر شرکت کنندگان در این مراسم را نوجوانان و جوانان تشکیل می دهند و ثالثا در این محفل صرفا به بیان مطالب کلاسیک شرعی اکتفا نمی شود.

وقتی وارد محوطه داخلی مسجد می شوی به سختی می توانی جایی برای نشستن در آن محوطه وسیع پیدا کنی و به همین خاطر است که بسیاری از افراد ترجیح می دهند تا خارج از مسجد و در محوطه صحن امامزاده سید صدر الدین قنبر بنشینند.

حضور این حجم انبوه از جوانان آن هم در نیمه های شب و آن هم در عصری که جوان ما از هر سو مورد تهاجم ابزارهای فرهنگی مستکبرین عالم است انگشت حیرت بر دهان آدمی باقی می گذارد. مخصوصا اینکه پس از پایان این مراسم شاهد آن هستیم که چشمان بسیاری از همین جوانان به خاطر اشکهایی که ریخته اند به سرخی گراییده است.

این جا حتی اتهام مضحک “کیک و ساندیس” هم جایی ندارد چرا که کل پذیرایی این مجموعه از حاضران در مراسم یک غذای کاملا ساده -مثل عدس پلو یا استانبولی- است و همین هم گاهی اوقات به علت کثرت جمعیت به برخی از شرکت کنندگان در مراسم احیاء نمی رسد!

وقتی به دنبال چرایی این استقبال انبوه جوانان میبدی از یک مراسم مذهبی می گردیم متوجه می شویم سه عامل اصلی این استقبال عبارت است از: اخلاص برگزار کنندگان و بانیان این مراسم، استفاده از سخنران با سواد و خوش بیان و بهره بردن از نوای سوزناک و دلنشین مداحی که حالا سالهاست میبدی ها را به فیض می رساند.

سخنران ثابت مراسم های این سالهای مجمع عاشقان بقیع حجت الاسلام و المسلمین شیخ مرتضی دهقانی بوده است که خیلی ها او را به حاج علیرضا پناهیان میبد تشبیه می کنند چرا که سبک بیان وی شباهت زیادی با حاج آقا پناهیان دارد و همین باعث جذابیت زیاد سخنان وی شده است.

البته شیخ مرتضی فقط بیان خوبی ندارد بلکه در سخنانش به مسائل تربیتی، اجتماعی و حتی سیاسی روز هم می پردازد. مسائلی که کاملا برای مستمعین ملموس است و کاملا با آنها درگیر هستند و به نوعی عطش دانستن درباره این مسائل را دارند. شیخ مرتضی فقط به روضه خوانی و بیان مسائل شرعی اکتفا نمی کند بلکه در کلام او به وفور می توان از مفاهیمی چون “ولایتمداری”، “فتنه ۸۸”، “سبک زندگی”، “ماهواره” و… شنید.

مداح ثابت این مراسم ها هم کسی نیست جز آقای رضا مختاری. او علی الظاهر اصالتا اهل شهرستان کازرون است اما به نوعی دیگر باید او را میبدی قلمداد کنیم چون او سالهاست که در صدها مراسم در شهرستان میبد مردم این خطه را به فیض رسانده است.

صدا و سبک مداحی او هم بی شباهت به حاج سعید حدادیان نیست به طوری که حتی برخی می گویند اگر کسی هیئتی حرفه ای نباشد نمی تواند تمایز بین صدای حاج سعید و آقارضا را درک کند. نوای گرم و دلنشین رضا مختاری کمتر چشمی را گریان نمی کند. علاوه بر این اصرار او بر خواندن روضه های صحیح و بدون حرف و حدیث و احاطه او بر این مسائل باعث شده تا به برکت این مداحی بدون غش، روضه خوانی های وی بر دلها بنشیند و چشمها را به واکنش وادار سازد.

باید قدر “مجمع عاشقان بقیع” را دانست. هم مردم و هم مسئولین و به ویژه مسئولین. این دستگاه فرهنگی مردمی کارنامه ای به مراتب موثرتر و درخشانتر از بسیاری از دستگاههای فرهنگی دولتی داشته اما به غیر از امام جمعه فرهیخته شهرستان از سوی سایر دستگاهها هیچگاه حمایت در خور شانی از این مجموعه نشده است.

هنر بزرگ مجمع عاشقان بقیع این بوده که تعداد بسیار زیادی از جوانان را از پای تلویزیون و ماهواره و اینترنت و… بلند کرده و به مراسمهای معنوی و عزای اهل بیت(ع) کشانده و آیا این چیز کمی است؟!