وبلاگستان میبد: مشکی رنگ عشقه…

نویسنده وبلاگ آب و آیینه میبد در جدیدترین مطلب خود با عنوان “مشکی رنگ عشقه” نوشت:

امشب رفتم روضه، مجلس روضه‌ای متفاوت‌تر از بقیه مجالس؛ توی همین محله خودمان در یک خانه قدیمی، سال‌هاست که در این خانه آش امام حسین(ع) طبخ می‌کنند.
آن اوایل شاید بیش از صد سال پیش، در یک دیگ کوچک به اندازه مصرف همسایه‌ها در یکی دو مناسبت در طول سال، آن هم با چیزهایی که در و همسایه می‌آوردند آش نذری می‌پختند و توزیع می‌کردند.
اما حالا دیگ‌های بزرگ شاید سالی چند بار روی کوهی از هیزم گذاشته می‌شود و از همه گوشه و کنار شهر میهمان این آش نذری هستند.
سال‌هاست که در این خانه کسی زندگی نمی‌کند و یکی دو سالی است که به یاد قدیمی‌هایی که حالا در میان ما نیستند و برای رونق این خانه و ماندگاری این رسم دیرین، تلاش کرده‌اند مجلس روضه‌خوانی برپاست، مجلسی ساده و بی‌ریا…
اگر تم مجالس پر زرق و برق این روزهای ما، بنرهای بزرگ یا کاشی‌کاری‌ها و محراب‌های پر رنگ و لعاب شده و حضور مداح‌ها و سیستم‌های صوت آن‌چنانی، اما تم و پس زمینه منبر مجلسی که وصفش را می‌کنم سیاهی دیواری است که در کنارش دیگ‌های آش را بار می‌گذارند، دورتادور حیاط خانه قدیمی می‌نشینی و به این رنگ مشکی زیبا که نشانی از عشق و شور به سرور شهیدان، حضرت امام حسین(ع) است خیره می‌شوی و به یاد دلدادگی عزادارانی می‌افتی که موقع طبخ آش، تا پاسی از شب، آش نذری را هم می‌زنند. بغض گلویت را می‌گیرد و اشک بی‌اختیار از گونه‎‌هایت جاری می‌شود.

گاهی وقت‌ها مشکی رنگ عشقه…