برگزاری کرسی آزاداندیشی درحوزه خواهران میبد

کرسی آزاد اندیشی با موضوع «تجمل گرایی طلبه، آری یا نه»»؛ روز دوشنبه مورخ ۳۱/۱/۱۳۹۴ درسالن اجتماعات مدرسه علمیه حضرت زهراء «سلام اله علیها» میبد برگزار شد.
در این جلسه موافقین و مخالفین به ایراد نظر پرداختند و در پایان نظرات توسط خانم «نبوی، مدیر محترم»؛ جمع بندی شد.
از آن جا که مدل کرسی از نوع طلبه با استاد بود، طلاب با یکدیگر به بحث در این باره پرداختند که خلاصه نظرات موافقین و مخالفین و نظر استاد داور به این شرح بود:
موافقین:
معتقد بودند که خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد و انسان میل به زیبایی دارد و این به شکل فطری و غریزی در وجود انسان نهادینه شده است. بنابراین انسان خواه ناخواه به سمت تجمل که به نوعی زیبایی است میل دارد و طلبه بیش از دیگران زیبایی های خداوندی را دوست دارد و به نمایش می­گذارد.
از جهتی بنا بر نظر اسلام و با استناد به سخن امام صادق(ع) که در پاسخ به یکی از یارانش که معترض به نوع پوشش ایشان بود فرمودند: «چه کسی زینتهای الهی را که برای بندگان خود آفریده حرام کرده است؟» و اگر کسی توانایی و تمکن مالی داشته باشد به طوری که مطابق با شان او باشد و خانواده دچار مشکل نشود ایرادی ندارد که نعمت های خداوندی و زیباییهایش را به منصه ظهور بگذارد.
مخالفین:
طلاب در زندگی به پیشوایان خود اقتدا می کنند و در زمان امروز نیز مقام معظم رهبری ساده زیستی را سرلوحه زندگی خویش قرار داده اند در حالی که ایشان تمکن مالی و یا شانیت آن دارد. همچنین کسانی که رو به تجمل گرایی می­آورند ناشی از عقده حقارت یا حسادت و یا فقر فرهنگی و نبود عزت نفس می­باشد که طلبه گام در مسیر بندگی مطلق و کرامت نفس گذاشته است.
از طرفی طلبه الگوی ساده زیستی و کرامت نفس برای افراد جامعه است.
داور:
وی معتقد بود تجمل درست معنا شود. به این صورت که به حد افراط مدگرایی و عوض کردن سالانه وسایل نباشد و به حد اسراف نرسد. از طرفی این زیباگرایی دغدغه فکری ما نشود و ما را از اصل هدف زندگی که همان عبادت است دور نسازد.
ایشان به عنوان راهکار در برابر نظرات دیگران بیان داشتند که ارزش نیست که همه همراه ما باشند وهمه ما را بپذیرند. طلبه باید در زندگی حکمت داشته باشد و تعادل را رعایت کند و شانیت و کرامت نفس و عزت نفس خود را در همه حال حفظ کند.
وی مسیر حل مشکلات زندگی امروزی را در این دانست که: «به عنوان یک انسان به فکر رضایت الهی باشیم فارغ از حوزوی بودن و مباحث مطرح شده از سوی افراد جامعه»!