ابهام در سرنوشت برنامه پربیننده «ثریا»؛ تدبیر دولت، تدبیر سازمان صدا و سیما یا کاری مشترک از دولت و صدا و سیما؟

چهارشنبه شب ها از شبکه یک برنامه ای به روی آنتن می رود که با مستندهای بلند و نیمه بلند و رکوردزنی های پیامکی اش بر سر زبانها افتاده و توانسته است مردم را با بحث های چالشی و جذاب و البته مهم اش جلوی تلویزیون بنشاند و بارها مورد تقدیر مدیران صدا و سیما هم قرار بگیرد. از طرفی همین برنامه با شعار دیدبانی برای پیشرفت ایران بارها به دلیل برنامه های جنجالی در رابطه با ضعف عملکرد برخی وزارتخانه و ارگان ها و نهادها در شرایط جنگ اقتصادی مورد بی مهری برخی مسئولین در دولت قبلی و کنونی قرار گرفته و واکنش های تندی را هم در بر داشته است.

به گزارش “رجانیوز”، با این وجود اما آنچه برای اهالی رسانه سوال برانگیز است اتفاقات هفته های اخیر است. برنامه پربیننده «ثریا» این هفته برای چندمین بار است که بدون دلیل مشخص به روی آنتن نمی رود و متاسفانه هم مسئولین این برنامه و هم مسئولین صدا و سیما از پاسخ گویی در رابطه با دلیل روی آنتن نرفتن این برنامه خودداری می کنند.

اما بعد از پخش مستند جنجالی از هیروشیما تا لوزان که به مذاکرات اخیر پرداخته بود و واکنش های بسیاری را برانگیحت، محسن مقصودی تهیه کننده این برنامه در واکنش به سوالات رسانه ها یادداشتی را در شبکه های مجازی منتشر کرد که گویای بخشی از مشکلاتی است که تنگ نظری ها برای ادامه برنامه پربیننده «ثریا» بوجود آورده است.

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

‫محسن مقصودی‬‎‏: سوالات دوستان و اهالی رسانه و فضای مجازی در مورد ثریا زیاد شده است. قدری هم دارد به ثریایی ها سخت می گذرد. البته در میان همه فشارها و بی مهری ها، نظرات مردم در خصوص مستند «از هیروشیما تا لوزان» نگذاشت خستگی بر تن ثریایی ها بماند. پیام های مردم اشک مان را درآورد. اما آنچه این روزها از سرنوشت ثریا مهمتر است:

این روزها، ماجرای سرنوشت سازی برای کشور در حال رقم خوردن است، که به نوعی سرنوشت آینده انقلاب را مشخص می کند و تا چند دهه چندین دولت را درگیر خواهد ساخت. رسانه ای ها و آنهایی که تریبون دارند اگر چنین روزهای سرنوشت سازی را درک کنند خواب بر چشم های شان حرام خواهد شد از سنگینی بار و تکلیفی که به دوش دارند.

اما اینها سوالهای مهمی است که این روزها هر دلسوز انقلاب باید دائم با خودش مرور کند:

براستی آیا رسانه ملی در خصوص موضوع هسته ای حق مطلب را ادا خواهد کرد؟! آیا عملکرد رسانه ملی، قبل و بعد از سخنان دشمن شکن رهبر انقلاب در جمع مداحان، تغییر محسوسی داشته است؟ آیا رهبر انقلاب باید خودشان به تنهایی بار کم کاری همه رسانه ها را به دوش بکشند و اینگونه وسط میدان بیایند؟! آیا ما رسانه ای ها و مدیران رسانه ای کشور همانقدر که رهبری چندین بار تاکید کرده اند، من حقیقتا نگرانم، نگران هستیم؟ آیا در این مقطع حساس که به نوعی برهه پیچ تاریخی در مسیر انقلاب اسلامی و به تعبیری شب قدر جمهوری اسلامی است، تنها وظیفه رهبری است که یک تنه از فواید فناوری هسته ای برای مردم بگویند، خدعه ها و نیرنگ های استکبار را یادآوری کنند، جنایات هسته ای امریکا و ازمایشهای اتمی فرانسه را به خاطر مردم بیاورند و از نیاز آینده کشور و نسل های آتی بگویند و …. یک نفره و تنها!

و دیگران فقط پیام تبریک بدهند و جشن بگیرند و بعد نظاره کنند انتقاد آقا را!

باور کنید گمان می کردیم بعد از آن نیم ساعت صحبت تاریخی آقا، صداو سیما و همه رسانه های ما، تغییر آرایش جدی بدهند در این جنگ رسانه ای، اما گویی رزم که هیچ برخی منتظر یک بزم رسانه ای نشسته اند و برخی دیگر منفعل و انگشت به دهان، عده ای هم البته ناراحت از برهم خوردن بزم دو هفته ای شان با آن سخنان آتشین رهبر هستند.

افسوس میخورم از فرصت هایی که دارند از دست می روند. باور کنید بهترین حمایت از تیم مذاکره کننده نشان دادن خدعه های آمریکا و غرب به افکار عمومی است، نشان دادن تبعیضها و استانداردهای دوگانه، نشان دادن نامردی و نا عهدی شان بعد از توافق ژنو و…!

بیایید با مردم روراست باشیم. ما رسانه ای ها بخصوص ما ساکنین رسانه ملی باید به تصویر می کشیدیم که براستی چند درصد از قول های غرب عملی شد؟ ما باید به مردم می گفتیم که به فرض تحقق توافق احتمالی تحریم های هسته ای فقط ۵ مورد از ۲۸ مورد از تحریم های اعمال شده علیه کشورمان است و نباید با مخفی نگه داشتن واقعیت ها از مردم آنها را برای پایکوبی به خیابان ها کشاند.

با این پمپاژ توهم، اقتصاد بعد از توافق بسیار خطرناکتر از اقتصاد قبل از توافق خواهد شد.

در همان ژنو علی رغم نیت خوب مذاکره کنندگان چقدر شکست و ترک برداشت این ساختمان تحریم ها در نفت و هواپیمایی و کشتیرانی؟! و غربی ها به کدام قول شان عمل کردند…. حرف های در گلو مانده بسیار است و از نامهربانی این روزهای برخی، سینه های مان فشرده… بیشتر بماند برای بعد…