زلال بود، به زلالی آبهای قنات و شیرین به شیرینی خرماهای شهری که مردمانش با آب وضو نخلهایشان را آبیاری میکردند، دستانی داشت چون واحههای دلِ کویر که هر گرسنهای را سیر و هر تشنهای را سیراب و هر خستهای را آرامش میبخشید، سخاوت او به گونهای بود که در روزگار قحطی، بخشی از زمینهای […]