- سید جواد امامی
باسمه تعالی
خداقوت تیزپرواز‌ها!
تصور کنید یک ساعت وقت دارید و می‌خواهید یک دوجین کلمه‌ی نخراشیده تخصصی را برای دانش‌آموزان ۱۵-۱۶ ساله جابیندازید.
هاورکرافت، گلایدر، پاراگلایدر، آیرودینامیک، توربوجت، توربو پراپ، یو ای وی و چند فروند اصطلاح قد و نیم قد دیگر…! این شما و این چشم‌های از حدقه در آمده و دهان‌های باز و نیمه باز بچه‌ها…
کاش ماجرا به همین جا ختم می‌شد ولی کارگاه‌های آموزش هوافضا، دردسر‌های دیگری هم دارد. از گرانی قطعات و تجهیزات گرفته تا رقابت‌های نفس‌گیر در مسابقات، هزینه‌های بالای کلاس‌ها که البته چیز زیادی به مربی‌ها نمی‌ماسد تا توجیه کردن خانواده‌ها و… دغدغه‌هایی است که باید به آن پاسخ گفت.
این‌ها تنها یک راه حل داشت. برخورد با مدیری فهیم، خوش سابقه و صد البته ترقی‌خواه. کسی که پای سختی‌های کار جدید بایستد. کسی که حاضر باشد حتی در تعطیلات نوروزی از وقت و حتی جیبش مایه بگذارد تا برای مدرسه‌اش افتخار بیافریند.
آقای جاوید خطیبی، مدیر مدرسه شهید رحیمی‌فر(تیزهوشان- دوره دوم) را حدود یک سالی است می‌شناسم. شم روانشناسانه و دغدغه‌مندی کم نظیرشان برای پیشرفت بچه‌ها اولین خصوصیاتی بود که همکاری با ایشان را دلچسب می‌کرد.
۲۲ بهمن بود. نمایشگاه کتابی در حسینیه کنار مدرسه برقرار شده بود. بچه‌های دوم ریاضی با آقای مدیر آمده بودند برای بازدید. تا سر صحبت با ایشان باز شد بحث مسابقات هوافضای دانش آموزی را پیش کشیدند. همانجا تصمیم گرفتیم خود را به مسابقات دانشگاه امیرکبیر برسانیم.
هفته آخر سال ۹۲ بود هفته‌ی ترافیک بازدید‌ها، اردوها و مسافرت‌ها. اما قرار شد هرطور شده کلاس‌ها را برگزار کنیم.
قبلا قرار بود بعضی از کلاس‌ها را شخصا مربی‌گری کنم اما جور نشد. از دو نفر از دانشجویان دانشگاه شریف – که زمانی در آنجا تحصیل می‌کردم – خواستم برای تدریس بیایند. قدم رنجه کردند و آمدند. بگذریم که چه مکافاتی برای رفت و آمد و اسکان و… کشیدیم.
سه چهار روزه کارگاه گلایدر[۱] و‌هاورکرافت[۲] برگزار شد. انصافا هم مربی‌ها، هم کادر مدرسه و هم دانش‌آموزان سنگ تمام گذاشتند. موعد مسابقات سوم تا پنجم اردیبهشت بود. حدود ده تیم برای دو رشته مذکور آماده شد.
۸۸ تیم در بخش‌هاور کرافت و ۳۸۰ تیم در بخش گلایدر شرکت کرده بودند. خدا را شکر تلاش‌های جمعی دوستان و همکاران نتیجه داد. پس شد آنچه شد.
حاشیه‌های این دوره مفصل است. سعی می‌شود تلگرافی تقدیم شود!
تابستان۹۲- کلاس‌های تقویتی- تیزهوشان- بفروئیه- جلسه توجیهی هوافضا- معرفی رشته‌های مسابقات- نام نویس اولیه- ناپدید شدن حقیر!- ۲۲ بهمن؛ دیدارها تازه می‌شود- هفته آخر اسفند- هماهنگی‌های طاقت فرسا- مربی‌های شریف شریف!- هجوم متقاضیان- فشردگی کارگاه‌ها- نوروزتان پیروز- تمرین در تعطیلات- مشاوره و تعمیرات- اعزام‌هاورکرافتی‌ها- همراهی آقای مدیر- خبرهای خوش و ناخوش مسابقات- رقابت نفس گیر- دو تیم بهتر از بقیه- موکول شدن اعلام نتایج به آینده- خداقوت بچه‌ها!
چهارشنبه؛ ۰۳/۰۲- بر بندید محمل‌ها- کت و شلوار پلوخوری!- باران بهاری- موتور سیکلت- موش آب کشیده!- ساعت سه نیمه شب- تهران؛ عبدل آباد!- هدفمندی یارانه‌هاو افزایش قیمت سوخت!- گازوئیل تمام می‌شود – ….- بگذریم- ۲ساعت و نیم بعد- دبه ی گازوئیل می‌رسد!- هواگیری موتور!- دانشگاه امیر کبیر- در بسته: انار تلخ- پارک دانشجو- آفتاب در حال طلوع- نمازخانه ی بسته- نماز صبح در پیاده رو و چمن!- صبحانه: پرچم( پنیر/خیارسبز/گوجه)- ورود تیم‌هابه سالن- با چه یال و کوپالی!- آغاز مسابقات- بندری‌هادر صدر- بد شانسی‌ها- جراحی سرپایی گلایدر‌ها- بچه‌ها! بز آوردیم!- رسیدن تا مرز رکورد زنی- کله پا شدن گلایدر- افراد! بر می‌گردیم…- دو سه هفته بعد: اعلام نتایج-هاور کرافتی‌هاگل کاشتند.- یک تیم: دوم- یکی دیگر: هفتم- آفرین بچه‌ها- خدا قوت آقای خطیبی- مهندس رنجبر، مهندس فیض، دست مریزاد!-خسته نباشید آقای فلاح- دست مریزاد تیزهوشانی‌ها- سربلند باشید تیز پروازها- گل کاشتید هوافضایی‌ها…
.[۱] گلایدر هواپیمایی سرنشین دار یا بدون سرنشین است که موتور ندارد و به روش‌های مختلف پرواز می‌کند و به دلیل بال‌های بزرگ و وزن سبک، مدتی در هوا گشت می‌زند و فرود می‌آید.میکرو گلایدرهای مسابقات با دست پرتاب می‌شود. طول بالی بین ۸۰ تا ۲۰۰ سانتی متر دارد و حدود سی چهل متر در هوا سر می‌خورد.
[۲] .هاور کرافت(هواناو) پرنده ای دو زیست است که بخاطر سوار شدن بر بالشتکی از هوا، بالاتر از سطح زمین حرکت می‌کند و لذا می‌تواند در خشکی، دریا، نیزار و… حرکت کند. در این مسابقات در اندازه‌های کمتر از یک متر(۸۰ سانتی متر) و کنترل شونده با کنترل رادیویی برای عبور از پیست و موانع مد نظر بود
سلام ببخشیدا هواپیما رو برعکس گرفتید حداقل بگید چی روش نوشته مرسی ممنون …..
بچه ها و جوانان میبد و همه شهرهای کوچک دیگر، نیاز به حمایت دارند. امیدواریم که مسئولین محترم به این مساله توجه کافی بنمایند.
به آقا سید جواد عزیز و کوشا هم تبریک می گم.
خطاب با آقا حبیب
روش نوشته TOM CAT
اشتباه نکنم به معنای گربه نر میشه یا همون گربه نره!!
لقبی است که به جت F16 دادن
هواپیمایی که شهید بابایی تو روندن اون تخصص داشت
…………………………..
این تلگرافی نوشتن خیلی باحال بود و جالب
دم سید جواد و رفقاش و همه داغ
با سلام
ضمن تشکر از آقا حبیب، آقا ابوالفضل و جناب آقای بارجینی که نظر دادن و سایرینی که خواندند و نظر ندادند و آنان که نخواندند و…
باید عرض کنم که بله؛اسم این تیم تام کت بود که اسم شخصیت گربه در کارتون موش و گربه نیز هست. هواپیمای f-14 با این نام شناخته می شود که به دلیل شکل طراحی مفهومی آن است. همانطور که اف- ۴ موسوم به فانتوم (پانتوم به معنای روح) است. اف-۱۶ با نام فالکن شناخته می شود و اف-۱۸ موسوم به هورنت است.
مثل آقای بارجینی که ح! هستند ولی بارجینی معرفی می شوند!
یا حق
یاحق