-
احمد کریمی/ حکمت ما
رسول گرامی اسلام(ص):
لیسَ مِنّا لَمْ یُوَفَّرْ کبیرِنا وَ لَمْ یَرْ حَمْ صغیرِنا
کسی که بزرگ ما را احترام و کوچک ما را رحم نکند، از ما نیست
ساعت ۱۱ شب و کنار یکی از میادین شهر ایستاده بودم و با یکی از دوستان، راجع به موضوع مهمی صحبت میکردم…
خانوادهای که بسیار متمدن و متجدد نشان میدادند و خانمهایی که همراهشان بودند نیز، به دور از اُمل بودن!!!، زنانی با تیپهایی آنچنانی بودند، قصد گذر کردن از سطح خیابان شلوغ، برای رسیدن به میان میدان را داشتند…
گلهای و نامنظم رفتنشان، و اهمیت ندادن به بیچارههایی که تا امشب فکر میکردند خیابان برای تردد ماشین است نه سر به هوا پیاده روی کردن، باعث راهبندان و بوق ممتد چند خودرو شد…
چند جوان خوشهیکل همراهشان، که انگار به لطف بستنیهایی که تا چند دقیقه قبل در بستنی فروشی نوش جان کرده بودند، سرحالتر مینمودند، ایستاده در میان خیابان، شروع به عربدهکشی بر سر رانندگان بیچاره کردند که راهشان را بکشند و بروند، و این کار باعث جر و بحثهایی حاشیهای شد…
به راحتی میتوانستم خود بزرگ بینی چند جوان را ببینم که از مرکز شهر به یک شهرستان حومه آمده بودند و مردم این دیار را آدم هم حساب نمیکردند. به راحتی میتوانستم در نعرههاشان تکبر به جنبش درآمده را ببینم…
ناراحت شدم از اینکه چرا آدم ها به خودشان اجازه می دهند احترام دیگران را به راحتی زیر پا گذارند…
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰