امثال ما دانشگاهی‌ها به وجود روحانیونی چون آیت‌الله اعرافی در کشور افتخار می‌کنیم/ در انتخابات آینده کسی را انتخاب کنید که بتواند راه یحیی‌زاده را ادامه بدهد

• در مراسم سالگرد درگذشت مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید جلال یحیی زاده -نماینده فقید مردم میبد و تفت در مجلس شورای اسلامی- مراسم با شکوهی تحت عنوان “بی قرار خدمت” در سالن اجتماعات کانون شهید رجایی میبد برگزار شد. در این مراسم، آقای دکتر غلامعلی حدادعادل، مشاور عالی امام خامنه ای و رئیس سابق مجلس شورای اسلامی و رئیس کننونی فراکسیون اصولگرایان مجلس، طی سخنانی درباره اوصاف و ویژگی های مرحوم یحیی زاده سخنرانی نمود که نظر به اهمیت این سخنان متن این سخنان به مخاطبان عزیز تقدیم می گردد. قسمت پایانی سخنان دکتر حداد عادل درباره مرحوم یحیی زاده را در پیش رو دارید:
• قسمت اول سخنان دکتر غلامعلی حدادعادل
• قسمت دوم سخنان دکتر غلامعلی حدادعادل
• قسمت سوم سخنان دکتر علامعلی حدادعادل

آقای یحیی زاده آدم خوش قلمی بود. نثر فارسی استوار، صحیح و محکمی داشت. خوش بیان و خوش فکر بود. به من می گفت همه مذاکرات و ماوقع مجلس را یادداشت می کنم. بنده فکر می کنم یادداشتهای او ارزش تاریخی داشته باشم؛ یعنی سند خواهد بود برای دو دوره از مجلس و بخشی از دوره نهم.

همانطور که در فیلمی که از ایشان نمایش داده شد علاقه مند به ورزش و بسیار مطلع و صاحبنظر در این حوزه بود اما این تخصص خودش را در ورزش کتمان می کرد. فقط امثال ماها می دانستیم یحیی زاده چه بصیرتی در ورزش دارد و به اصرار ما رئیس کارگروه تربیت بدنی کمیسیون فرهنگی مجلس شد. شاید خیلی از شما ندانید که آقای یحیی زاده با همه گرفتاریها و رسیدگی به کار مردم، علاقمند به تماشای بازیهای فوتبال در سطح جهانی و بازیهای لیگ برتر در سطح کشور بود. کاملا در مسئله فوتبال به روز بود. اگر از او می پرسیدی حضور ذهن کامل داشت همین طور درباره بازیهای جهانی. چون می دانست من هم به فوتبال و فوتسال علاقه دارم گاهی اوقات می گفت امشب یادت نره بارسلونا و رئال مادرید بازی دارند، می گفتم آقای یحیی زاده من مثل تو نمی توانم تا دیروقت بیدار بنشینم! صبح می آمد بازی را تجزیه و تحلیل می کرد و سبک بازی تیم ها را قشنگ توضیح می داد ضعف بازیکنان و مربیان و تیم های داخلی را تحلیل می کرد. اما هر چه از او می خواستند این را علنی کند او این کار را نمی کرد. یک وقت همین برنامه نود از او خواستند که بیاید در تلویزیون و در برنامه شرکت کند و صحبت کند و به من می گفت من اصلا نمی خواهم شرکت کنم. می گفتم خب! برو صحبت کن تو مسئول ورزش هستی. می گفت در کسوتی که من دارم درست نیست که مردم ما را به این چیزها بشناسند. ورزش، علاقه شخصی اش بود. اظهارنظرهایش هم فنی بود اما رسانه ای نمی کرد فقط یکی دو بار درباره ورزش در رسانه ها حاضر شد که این هم گیرش انداخته بودند.

من میخواهم به شما مردم میبد تبریک بگویم داشتن چنین همشهریانی را. تبریک بگویم به میبد که چنین فرزندانی را در دامن خود پرورش داده است. یزد و میبد به ایمان و عبادت و علم شناخته شده رهبری این استان را دارالعباده و دارالعلم نامیده اند. حق هم همین است. آن شهری که از آن یک بزرگواری مثل آیت الله موسس حوزه علمیه قم، مرحوم شیخ عبدالکریم حائری پیدا شود باید هم در انقلاب اسلامی چنین نماینده ای را به مجلس بفرستد اگر غیر از این بشود غیرطبیعی است. آن شهری که یک بزرگواری مثل مرحوم آیت الله اعرافی را در خودش داشته و تربیت این بزرگان را در اسلام و انقلاب دیده انتظار این است که چنین نماینده هایی داشته باشد.

امروز هم الحمدلله شخصیتی مانند آیت الله اعرافی امام جمعه شما هستند. آقای اعرافی از روحانیونی هستند که روشنی وجودشان محدود به میبد و یزد و قم و ایران نیست. ایشان شعاع خدمتشان بسی فراتر از مرزهای ایران رفته و امثال ما دانشگاهی ها به وجود چنین روحانیونی در کشور افتخار می کنیم اینها همه از میبد شما هستند. تلاش کنید اگر عشق و محبتی به مرحوم یحیی زاده دارید –که دارید- راه او را ادامه بدهید. سعی کنید در شهر خودتان، در استان خودتان، در این انقلاب به ارزشهایی که یحیی زاده نسبت به آنها پایبند بود پایبند باشید و بمانید.

در آینده که قرار است نماینده انتخاب کنید نماینده ای انتخاب بکنید با همان خصوصیاتی که امروز آنها را ارزش می دانید. کسی را انتخاب کنید که بتواند راه یحیی زاده را ادامه بدهد. خلاصه ادای دین به یحیی زاده ادای دین به انقلاب است، ادای دین به رهبری است و حفظ ارزشهایی است که او بر سر آنها پافشاری می کرده است. همان ساده زیستی، همان مردم داری، همان ایمان، همان صفا، همان پرکاری اینها باید خصوصیات شخصی باشد که شما در آینده انتخاب می کنید. من عرایض خودم را تمام می کنم این چند بیت را از حافظ به یاد این دوست عزیز از دست رفته خودمان، همکارمان در مجلس و همشهری و نماینده شما در این سالگرد فقدان او می خوانم:

یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود …  دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود
راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک …  بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود
دل چو از پیر خرد نقل معانی می‌کرد … عشق می‌گفت به شرح آن چه بر او مشکل بود
آه از آن جور و تطاول که در این دامگه است … آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود
در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز … چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود
دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم … خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود
بس بگشتم که بپرسم سبب درد فراق … مفتی عقل در این مسله لایعقل بود
راستی خاتم فیروزه بواسحاقی … خوش درخشید ولی دولت مستاجل بود
دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ … که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود