برداشتی متفاوت از «پایتخت ۳»

• حجه الاسلام و المسلمین مسلم زارع

اگرچه سریال پایتخت ،سریالی شیرین و دوست داشتنی است ورابطه صمیمی یک خانواده مهربان را به خوبی به تصویر می کشد و می کوشد مخاطب را به چالش بکشد،تا با قهرمان قصه نقی معمولی همزادپنداری کند و او را از خود بداند، لکن در پس پردۀ قهرمان پروری و امید دادن به مردم،چیزی را نهفته می بینم که به نظر می رسد از روی عمد پنهان شده است.

چیزی که شاید پایتخت ۳ را از پایتخت ۱و۲متمایز کند.شکی نباید کرد که پایتخت ۳ به قدرت پایتخت۱و۲ ساخته و پرداخته نشد و قدری با واقعیت های موجود در جامعه تفاوت داشت.هرچند مشکلات جامعه را زیبا بازگو می کرد.

اما آن چیزی که پایتخت۳ را متمایز می کرد،کُشتی محوری و قهرمان پروری بود که در دیگر سریالهای تا کنون به این شکل دیده نشده بود.این نقطه قوت نویسنده است که مخاطب را از همان قسمت های نخست درگیر قصه می کند تا در او انگیزۀ پیگیریِ ماجرا ایجاد شود.وانصافا خوب از پس این کار بر آمده است.

اما داستان به اینجا تمام نمی شود و لایۀ زیرین ماجرا در قسمت پایانی خودش را نشان میدهد. آنجا که «نقی معمولی» در مقابل کشتیگیری از چین،روسیه،وامریکا قرار میگیرد.دقیقا همان سه کشوری که بعضی با ایران در تعامل و بعضی در تضاد هستند.

 جالب اینجاست که در سکانس های پایانی،«چین و روسیه» که با ایران رابطۀ نسبتا بهتری دارند، رتبۀ سوم مسابقات کشتی را به دست می آورند وامریکا که ۱۸۰ درجه با ایران درتضاد است،دوم می شود.و درپایان دست کشتی گیر امریکایی با نقی معمولی بالا می رود.وپرچم سه رنگ ایران در کنار پرچم امریکا قرار می گیرد.

شاید بتوان گفت که حساب مسابقات ورزشی و سیاست را نباید با هم درآمیخت و این تفکر،افراطی و غیر قابل قبول است. اما چه می توان گفت وقتی این سریال دقیقا زمانی به نمایش در می آید که چند ماهی بیشتر از توافقنامۀ بحث برانگیز ژنو نگذشته است.و مردم هنوز در شوک پلمب تجهیزات هسته ای نطنز هستند. و دولت امید،منتقدان را نیز تاحدودی ناامید کرده وحتی پرتیراژترین  هفته نامه ها را بسته است…ودر کمتر از ۸ ماه از آغاز به کار دولت جدید، یک رکود جدید در برخورد با رسانه های منتقد دولت؛به جای گذاشته است.

اینها، آن روی سکه ایست که باید به ملت عزیزمان نشان داد.صحبت های رهبری عزیز در آغاز سال اقتصاد و فرهنگ را به یاد آورید:

«گذشتِ سالها و تبادل سالهای گوناگون برای ما باید موجب تجربه و بصیرت باشد؛ از گذشته درس بگیریم و به آینده با چشم باز و دل آگاه نظر کنیم و برای آینده تصمیم بگیریم… آنچه بر عهده‌ی ما است، نگاه به گذشته برای عبرت‌گیری و نگاه به آینده برای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری است.»