اعتراف کنید که «فقیر» و «نیازمند» هستید تا به شما یارانه بدهیم!

جمله «فقط نیازمندان برای دریافت یارانه نقدی ثبت‌نام کنند وگرنه جریمه می‌شوند» در ماه‌های اخیر به ترجیع‌بند سخنان و اقدامات برخی از مسئولان دولتی مسئول اجرای فاز دوم طرح هدفمندی یارانه‌ها تبدیل شده است و صراحتا اعلام شده که مردمی که خود را نیازمند دریافت یارانه معرفی کنند، در ادامه این طرح از مزایا بهره‌مند می‌شوند و سایرین یارانه نقدی نخواهند گرفت.

به گزارش رجانیوز، ماجرای تلاش دولت برای ترغیب مردم به انصراف از دریافت یارانه نقدی، این روز‌ها به داستان پرپیچ و خمی تبدیل شده که هم مردم را سردرگم کرده و هم اسباب برخی شوخی‌ها و مزاح‌ها را در میان افکار عمومی فراهم کرده است؛ ماجرایی که فاز جدید آن از روز ۲۰ فروردین آغاز خواهد شد و احتمالا باید شاهد موج جدیدی از اقدامات عجیب از سوی دولتی‌ها باشیم.

 اما در این میان، رویکرد عجیب برخی مقامات دولتی برای چسباندن برچسب «نیازمند» و حتی عناوین توهین آمیز دیگر به کسانی که خواهان دریافت یارانه هستند، با انتقاد شدید و واکنش منفی کار‌شناسان و افکار عمومی روبرو شده است. برخی از اعضای دولت انگار برای انصراف مردم از دریافت یارانه نقدی دست به دامن شدید‌ترین جنگ روانی شده‌اند تا برخی از مردم به منظور حفظ عزت خود و عدم تکرار ماجرایی که در داستان توزیع سبد کالا صورت گرفت، ناچار به انصراف از دریافت یارانه نقدی شوند.

 به عنوان مثال، چندی پیش اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس‌جمهور در جلسه شورای اداری استان تهران به ۴۵ هزار تومان واریزی هر ماه برای مردم حمله کرد و گفت: «مردم باید توجیه شوند و تصمیم بگیرند که آیا می‌خواهند ۴۵ هزار تومان یارانه دریافت کنند یا به دولت اجازه بدهند با این منابع مشکلات محیط زیست، آب، درمان و سایر مسائل آنان برطرف شود.»

 این سخنان اسحاق جهانگیری اتمام حجتی برای مردم بود تا آماده حذف دریافتی ماهانه خود از آغاز سال ۹۳ باشند. معاون اول رئیس‌جمهور مردم را تهدید کرده که اگر خواستار حل مشکلات اقتصادی هستند، باید از دریافت یارانه انصراف بدهند؛ در غیر این صورت باید شاهد ادامه وضعیت فعلی و افزایش سرسام آور قیمت‌ها باشند.

 از سوی دیگر، رسانه‌های نزدیک به دولت نیز تلاش می‌کنند تا «نیازمندی مالی» و «فقر شدید» را از جمله شرایط لازم برای دریافت یارانه نقدی عنوان کنند تا از این طریق زمینه برای حذف داوطلبانه بخش زیادی از مردم فراهم شود. همچنین در این زمینه برخی سوءاستفاده‌ها از اعتقادات دینی و مذهبی مردم نیز صورت گرفته که دامنه این اقدامات نادرست را گسترده‌تر کرده است.

همه این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که اساسا یارانه نقدی قرار نیست صرفا محرومان و فقرا را شامل شود؛ بلکه بسیاری از مردم در سراسر کشور هستند که اگرچه نیازمند به معنای تنگدست نیستند و وضع مالی متوسطی نیز دارند اما پول یارانه نقدی می‌تواند بخشی از هزینه‌های زندگی آنان را پوشش دهد و بخشی از فشار اقتصادی شدید زندگی را برای آنان قابل تحمل کند. به همین دلیل قطعا فشار آوردن به این افراد که بخش زیادی از جمعیت خانوارهای ایرانی را تشکیل می‌دهند، به منظور انصراف از دریافت یارانه آن هم با چسباندن برچسب‌هایی نظیر نیازمند و فقیر، قطعا کاری غیر اخلاقی و ناپسند است.

 طبیعی است که یک سرپرست خانواده وقتی با پول ناشی از دریافت یارانه نقدی بتواند بخشی از شهریه دانشگاه فرزند خود یا تامین مایحتاج ضروری زندگی را پوشش دهد، نباید انتظار داشت تا با جنگ روانی و اقدامات رسانه‌ای غیراخلاقی او را از این حق محروم کرد.

 اگر دولت و نهادهای اقتصادی کشور با شناسایی دقیق دهک‌های درآمدی در کشور، با یک برنامه‌ریزی دقیق و کار‌شناسی وارد میدان اجرای فاز دوم هدفمندی می‌شدند و منابع مالی را بر طبق آمار و اطلاعات دقیق و بدون نیاز به خوداظهاری و مشکلات ناشی از آن توزیع می‌کردند، قطعا نیازی به اینگونه اقدامات و فشار به مردم برای انصراف از دریافت یارانه نقدی نبود و مشکلاتی که به دنبال آن نیز ایجاد می‌شود، گریبان نظام اقتصادی کشور را نمی‌گرفت.