پیمان بیرانوند: عدم حمایت و کمبود بودجه، ظرفیت های خوب میبد را کم کار کرده است/ برای نوشتن فیلم نامه “در انتظار” چند روز در خانه سالمندان مجد اردکان زندگی کردم

به گزارش میبدما؛ پیمان بیرانوند، چند روز پیش در جشنواره فیلم کوتاه پاسارگاد، به خاطر فیلم نامه “در انتظار” موفق به کسب رتبه نخست شد.

با این فیلم ساز جوان به گفتگو نشستیم و از حاشیه های کار فیلم نامه نویسی، کارگردانی و تهیه کنندگی گفتیم و شنیدیم، که مشروح این گفتگو پیش روی شما مخاطبین گرامی می باشد:

لطفا خودتان را معرفی کنید و از سابقه تحصیلی و کاری خود بگویید؟

پیمان بیرانوند هستم متولد خرم آباد لرستان، که ۵ سالی می باشد ساکن میبد هستم و البته همسرم نیز میبدی هستند. سال ۸۵ مدرک کارگردانی را با بالاترین معدل در خرم آباد گرفتم، که البته فرایندش ساخت فیلم کوتاهی بود که به تهران ارسال شد و در نتیجه بهترین نمره را گرفتم.

در همان زمان همکاریم با انجمن سینمای جوان شروع شد و به خاطر شرایط خاصی که کارگردانی دارد و اطلاعاتی که باید نسبت به چیزهای دیگر این حوزه داشته باشیم، خودم سعی کردم تمام این حوزه ها را تجربه کنم و وارد ساخت فیلم به صورت حرفه ای نشوم و بعد از کسب تجاربی در این زمینه، به کارگردانی هم پرداختم که خدا را شکر جواب داد.

رتبه نخست در جشنواره پاسارگاد چگونه به دست آمد؟

در بخش فیلمانه نویسی با “در انتظار” شرکت کرده بودم که به نوعی انتظار صبح تا شب مادران را در خانه سالمندان به تصویر می کشد، برای نوشتن این فیلم نامه نیز چند روزی در خانه سالمندان مجد اردکان بودم و به نوعی با آنها زندگی کردم، آنجا حدود بیست ساعت نیز فیلم گرفتیم که به نوعی رفتار و حرکات اهالی آنجا را بتوانم درونی کنم، تا بتوانم نتیجه خوبی بگیرم.

این همه زمان و گرفتن ۲۰ ساعت فیلم فقط برای نوشتن یک فیلمنامه ۱۸۰ ثانیه ای؟

بله. چون اهمیت می دادم و دوست داشتم فیلم نامه دارای پیامد های مثبتی باشد، کار در این حوزه بسیار سخت است و در کوتاهترین زمان باید پیام خود را انتقال دهید، در فیلم بلند وقت کافی برای انتقال پیام و یا تغییر موضوعات و … هست ولی در فیلم های کوتاه باید روی ثانیه به ثانیه ان برنامه ریزی کرد و اثرش نیز به مراتب می تواند بیشتر از فیلم بلند باشد.

و بعد از کسب رتبه نخست، این فیلم نامه، قرار است به فیلم تبدیل شود؟

بله، به لطف خدا زحمتها نتیجه داد و بین ۹۳۳ اثری که ارائه شده بود اثرم پذیرفته شد و تنها اثری بود که به محض گرفتن جایزه، پیشنهاد ساخت نیز داده شد و در نشستی که بعد از جشنواره با نمایندگان بانک پاسارگاد داشتیم، قرار شد با کارگردانی خودم و با هزینه و عوامل خودشان در تهران این فیلم ساخته شود.

کار حرفه ای را از چه زمانی آغاز کردید؟

به صورت حرفه ای با جشنواره فیلم ۱۰۰ در سال ۹۱ و با فیلم دیدار شروع شد، که اتفاقا در میبد هم بودم. یکی از بچه های انجمن سینمای جوان یزد فیلم نامه را نوشت که بازنویسی و کارگردانی و تهیه کنندگی آن را به عهده داشتم، فیلم بردار آن کار نیز آقای حاجی بودند.

به خاطر اینکه فیلم در مورد دفاع مقدس بود، نیاز به سربازان زیاد، تجهیزات، آمبولانس و … بود که آقای افخمی در این مسیر هماهنگی های خوبی انجام داد و کمک زیادی کرد. فیلم نیز در جشنواره بین المللی فیلم ۱۰۰ پذیرفته شد و حتی چندین بار در شبکه های مختلف تلویزیون پخش شد.

و بعد از آن؟

فیلم های ضربان در مورد اهدای عضو، سفر در مورد راهنمایی رانندگی، دیدار و… نیز از کارهای دیگر بود که در جشنواره های مختلف نمایش داده شد و برخی از آنها نیز برگزیده کشوری شدند. بعد از آن نیز به خاطر پرهزینه بودن ساخت فیلم، تمرکزم را روی نوشتن فیلم نامه گذاشتم که یکی از آنها که در مورد شهدای منی بود در جشنواره فیلم سما، جز ۵ فیلم نامه برتر بود که البته تا دور آخر رفت ولی رتبه نیاورد، و فیلم نامه های دیگری مانند دیدار و الف‌ر‌ث نیز در جشنواره رویش رتبه آوردند.

ظرفیت های میبد را چگونه ارزیابی می کنید؟

دوستان میبدی در این محیط برایشان ممکن است عادی شده باشد، ولی به عنوان کسی که از بیرون از این شهر آمده ام می گویم امکانات و پتانسیل های خوبی در شهرستان میبد می باشد که ممکن است در شهرستان های دیگر استان ها وجود نداشته باشد.

در مورد استعدادها نیز افراد مختلفی هستند که در حوزه های صدابرداری، کارگردانی و … بسیار عملکرد خوبی دارند، مانند آقای ناصر دهقانی، حاج آقا بدرالدین، آقای حاجی، آقای خادم زاده و عبدالرحیم آقایی و دیگر دوستانی که نامشان در خاطر نیست، که البته برخی کم کار شده اند یا به نوعی دیگر کار نمی کنند.

چرا کم کار شده اند؟

بنا به دلایلی که مهمترین انها کمبود بودجه و حمایت نشدن باشد، برخی کار نمی کنند و یا کم کار شده اند. یکی از دلایل نیز این است که شرکت ها و ارگان هایی که نیاز به کارهایی در این حوزه دارند و یا می خواهند تیزری بسازند یا فیلمی و …، به سراغ عوامل بیرون از شهر می روند و یا اگر هم کاری به برخی از افراد داخل شهرستان سپردند به افرادی سپردند که تخصص لازم را نداشتند و کار خوبی ارائه نداند و این باعث سلب اعتماد به نیروی میبدی شده است.

حمایت از طرف چه کسانی باید صورت بگیرد؟

در این حوزه باید بیشتر از طرف ارشاد و بسیج هنرمندان حمایت صورت بگیرد، این در حالی هست که شاید یکی از معدود شهرستان هایی باشیم که دارای انجمن سینمای جوان نباشیم، آن هم با این همه ظرفیت غنی فرهنگی، میراثی و حتی نیروی تخصصی!

سالها قبل که برای این موضوع به ارشاد رفته بودم، یکی از مدیران آنجا، با افتخار عنوان کرد که انجمن سینمای جوان داشتیم ولی به خاطر کمی بازدهی آن را تعطیل کرده ام! و این برای من که تربیت شده انجمن هستم و حتی امروزه هم در حال همکاری با انجمن سینمای جوان یزد هستم، بسیار ناراحت کننده بود.

آینده قرار است در این مسیر ادامه دهنده راه باشید؟

بله، ادامه می دهم به خاطر عشقی که به این کار دارم. جایگاه این حوزه نیز برایم اهمیت دارد، هر چند متاسفانه مورد استفاده قرار نمی گیرد، در حالی که جزء جدایی ناپذیر سیاست های کشورهای دنیا در همه حوزه های اجتماعی، سیاسی و … همین حوزه فیلم و فیلم سازی می باشد.

البته فیلم نامه های زیادی هم یا نوشته ام و یا در ذهنم ایده آن هست که قابلیت تبدیل شدن به فیلمی خوب را دارد، که البته اگر پشتیبانی و حمایت شود، می توان در قالب فیلم ارائه داد.

و صحبت پایانی؟

فقط حمایت، حمایت، مخصوصا در میبد خیلی این محور مظلوم واقع شده است، واقعا نیاز به حمایت داریم و این خوب نیست که ظرفیت های میبدی به سمت کار در شهرستان های همجوار و یا مرکز استان بروند در حالی که خودمان نیاز زیادی برای معرفی ظرفیت هایمان داریم.

ممنون که وقوتتان را در اختیارمان گذاشتید