گزارشی از روستای زلزله زده “کوئیک حسن”/ تصاویر

حمید قاسمی

روزهای عجیبی‌ست؛ اینجا با مردمی روبرو هستیم دردمند، زجر کشیده و داغ عزیز دیده، ولی در عین حال صبور.

بیشتر این مردم می‌گویند ما فقط مردم ایران را داریم و انقلاب را (اینجا بیشتر به سپاه و ارتش و بسیج میگویند انقلاب)

ما در کوئیک حسن با یک روستای کاملاً ویران روبرو هستیم، حجم کار بسیار بالا و با وجود وسایل زیاد، نیروی فنی بسیار کم است…

تقریباً همه، اینجا آواره اند، نیمی از مردم هنوز در چادرند، با طوفانهای بسیار شدید و زجر آور، همه التماس میکنند که ما را تنها نگذارید، اگر بروید دیگر کسی ما را کمک نمیکند! روستایی که اهالی آن سنی شافعی هستند و تعداد زیادی در زلزله کشته داده اند…

اکثر مردم اینجا دو درد دارند، هم خانه هایشان تخریب شده هم داغ عزیز دیده اند، تا الان اثری هم از دولت جایی ندیدیم و فقط یکی دوتا ماشین بنیاد مسکن دیدیم، اکثراً بچه های جهادی از تمام کشور هستند و بقیه هم نیروهای قرارگاه خاتم سپاه…

امشب آخرین کانکسی که مشغول لوله کشی آب آن بودیم، متعلق به یک مرد میانسال بود. این مرد خیلی حوصله نداشت و توی خودش بود؛ علت که جویا شدیم، گفت دختر و داماد و نوه ام هر سه در خانه کنار ما زندگی میکردند که با هم زیر آور مانده اند و خودم آنها را بیرون آوردم و چون آب نداشتیم بعد از یک روز بدن هر سه متورم شده بود، مجبور شدم بدون غسل با همان پیراهن هایشان به خاک بسپارمشان، خدایشان رحمت کند…