اصالت دینی شب یلدا

• حجت الاسلام و المسلمین ابوالفضل امامی میبدی

یلدا بزرگترین شب است؛ و شب بزرگترین آرزوی مؤمن در در خلوت آن با خدا مناجات کند: «یَا ابْنَ عِمْرَانَ کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ یُحِبُّنِی فَإِذَا جَنَّهُ اللَّیْلُ نَامَ عَنِّی أَ لَیْسَ کُلُّ مُحِبٍّ یُحِبُّ خَلْوَهَ حَبِیبِه‏» وسائل‏الشیعه، ج ۷، ص ۷۷٫ ای موسی بن عمران! دروغ گفت آن که پنداشت مرا دوست دارد، اما آنگاه که شب او را فراگرفت، مرا رها کرد و خوابید! آیا هر دوستداری، خلوت کردن با محبوب خود را دوست ندارد؟

شب یلدا، طولانی ترین فرصت برای دوستی و خلوت کردن با خداوند است و براستی که بهار مؤمن در زمستان است و بهترین شب زمستان، که می توان آن را «نوشب» نهاد، شب یلدا است: «الشتاء ربیع المؤمن قصر نهاره فصامه و طال لیله فقامه». إرشادالقلوب، ج ۱، ص ۹۱٫ نیز به همین مضمون در الأمالی‏للصدوق، ص ۲۳۷ و وسائل‏الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۱۴٫ زمستان، بهار مؤمن است؛ روزهایش برای ر وزه کوتاه است و شبهایش برای مناجات، بلند است». و سلام بر قامت بلند شبهای زمستان، و بر قامت بلندترین شب؛ یلدا که برای هیچ کس با معنا تر از حضرت مهدی ارواحنا فداه نیست! چه قیامی می کند امشب مهدی ما! شاید حضرت زرتشت هم بدین سان، شعله های شوقش به حضرت الله را در این شب بلند زمستانی به خنکای مناجات می سپرده است؛ و بعد آرام ارام یلدا از مناجات تهی شده است.

 معاشران! دو سه رکـعت نـمـاز، ناز کنید       شبی خوش است بدین، قصه اش دراز کنید