مکبر موفرفری!

• داود شکوهی

مکبر نماز عشاء امشب مسجد محل ما، یه پسر سه ساله بود. پسری که موهای فر قشنگی داره و تا چند وقت پیش فکر می کردم که اصلاً دختریه! بماند که چون کلمات رو خوب نمی تونست ادا کنه چند باری من رو تا مرز خندیدن و ابطال نماز هم برد، حتی یادم می رفت اذکار رو تا کجا گفتم. خوشحال شدم کسی نگفت: این بچه بازیا چیه در آوردن؟!

قدیما که مسجدی می ساختن، معمولاً توی حیاط مسجد چند تا درخت هم غرس می کردند تا موقع فصل میوه، بچه ها با این بهونه پاشون به مسجد باز بشه. این زمونه هم با کادو دادن، این مهم رو انجام می دن. من خودم همیشه منتقد اینم که گاهی آدم بزرگا مکبر می شن یا با وجود این که نفرات علاقمند دیگری هم هستند، تنها یک نفر خاص این پست! محبوب بچه ها رو تکلیف می دونه! (ظاهراً هر جایی انحصار طلبی وجود داره).

اهمیت مسجدی بودن به حدیه که در تفسیر “در المنثور” ذیل آیه ۱۸ سوره توبه آمده است: همین که دیدید کسی به مسجد رفت و آمد می کند، به ایمان او گواهی دهید.