دلنوشته مرحوم یحیی زاده درباره ماه رجب: خدای رئوف، رهایم نکن، که گر چنین شوم دیگر دلیلی بر ماندن و بودنم وجود ندارد!

در این روزهای عزیز که سالگرد رحلت مرحوم سید جلال یحیی زاده را پشت سر گذاشتیم، به یادداشت های ایشان مراجعه ای کردیم و این صفحه به یادمانی را برای مخاطبین عزیز و بزرگوار میبدما بازنشر می دهیم، باشد که از اخلاق بزرگوارانه آن مرد بزرگ، درسی بیاموزیم:

 

مجلس هشتم دفتر دوم

تاریخ نگارش : ۱ / ۵ / ۱۳۸۷

بسم الله الرحمن الرحیم

این الرجبیون ؟

درآستانه پشت سرگذاشتن دو دهه ماه رجب هستیم که این دفتر آغاز می شود ، ماه رجب ، ماه بزرگ خدا، ماه ولایت ، ماه امیرالمومنین علیه السلام ، ماه شیعیان حضرت ، ماه توبه، ماه استغفار، ماه صوم ، ماه اعتکاف، ماه جبران، ماه پشیمانی، ماه تصمیم، ماه عبودیت و بندگی و در یک کلمه ماه رجبیون!

اما آنچه مرا به شدت می آزارد و بر نگرانی ام می افزاید، این است که در این سالها ، هرچه به خود بیشتر می نگرم، خبری از ویژگی های رجبی بودن در خود نمی بینم!

نه صمتی ! نه صومی، نه سحر موثری، نه استغفاری، نه اشک روانی! نه روی زردی! بل همه اش بی دردی و بی دردی!

خدای من چه کرده ای یا چه کرده ام که به این روزم نشانده ای؟ ! آنهم به زور !
زیرا خودت می دانی که این وضعیت را اصلا دوست ندارم ! ولی مثل این که مجبورم اینطور باشم.

آیا می شود تکانم دهی؟! تغییرم دهی؟! آیا می توانم امیدوار باشم؟! آیا نمی بایست نا امید باشیم؟!

خدای رئوف، رهایم نکن، که گر چنین شوم دیگر دلیلی بر ماندن و بودنم وجود ندارد!

علیم خبیر ! به کسانی که توفیقشان داده ای رجبی گردند، سوگندت می دهم، نا امیدم مگردان ! امید به اصلاح و صلاح و سداد در من زنده گردان و دستم را بگیر!

ای مقلب قلوب ای محول احوال!

می دانی که تو را دوست دارم ، و می دانم که گاهی حق دوستی را رعایت نکرده ام!
ولی اگر غیر از این باشد، می افتم و دیگر هرگز توان قامت را ندارم ! هرگز مباد در ماه رجاء و امید ! نا امید گردم!

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ ؛ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ یا مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَ مَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحْمَهً اَعْطِنى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَ جَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَهِ وَاصْرِفْ عَنّى بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَ شَرِّ الاْخِرَهِ فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما اَعْطَیْتَ وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ یا ذَاالنَّعْماَّءِ وَالْجُودِ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتى عَلَى النّار