گناه خاتمی

غلامحسین علوی

می گوید: هر چه با سید محمد خاتمی مقابله شود او عزیزتر می شود!

می گویم: سید محمد خاتمی اگر بنا به فرض نیز عزیزتر شود، بالاخره برای جبهه ضد انقلاب اعتباری شده است که با واسطه آن به ضدیت با نظام ادامه می دهد و به وسیله این نام معتبر که روزی پاره تن نظام بوده است، افراد زیادی را به جبهه خود می کشد و از خط انقلاب جدا می کند؛ آن وقت برای خدا هم عزیزتر می شود؟!

می گوید: سید محمد خاتمی کاری نکرده است که بخواهند در مقابل نظام قرارش دهند !؟

می گویم: گاهی کاری نکردن و موضعی نگرفتن، عین پرکاری بر علیه یک جریان است، مخصوصاً که این موضع نگرفتن، بر علیه نظام اسلامی استفاده شود. بگذریم از مواضع متعددی که در کوران فتنه ۸۸ علیه نظام گرفت و آتش روی بنزین فتنه گران ریخت.

می گویم: شاید سوء استفاده از اعتبار رییس جمهور اسبق کشور که اقبال رأی زیادی نیز داشت، در فتنه ۸۸ مورد تایید او نباشد و او هم اینها را قبول نداشته باشد، و خدا هم او را ببخشد …

شاید خون های ریخته شده و کشیده شدن نظام اسلامی تا پرتگاه سقوط گناهی بر او نباشد و او نیز از آن مبرا باشد و خدا هم او را ببخشد …

شاید او اعتبار اسلام ستیزی و انقلاب ستیزی منافقین داخلی و دشمنان خارجی نباشد و از اسم او برای جذب بیشتر استفاده نشود و گناهی هم بر او نباشد …

شاید سید محمد خاتمی استخوانی در گلوی انقلاب نباشد، شاید ابزاری بر علیه نظام نباشد و شاید … و ….

اما کوچکترین گناه خاتمی افتراقی است که بین بچه های این مرز و بوم اتفاق افتاده است. اختلافی که دو گروه از خودی ها را به خاطر او در مقابل هم قرار داده است، گروهی او را از نظام و برای نظام می دانند و سابقه او را مورد توجه قرار می دهند؛ و گروهی حال و امروز او را می بینند که روی خط قرمز فتنه ایستاده است و پشت به نظام در حال لبخند به دشمنان نظام است (هر چند خود سید محمد خاتمی نیز این را نخواهد، اما در واقع با برائت جویی نکردن از فتنه و فتنه جویان و نیامدن به سمت نظام، این اتفاق افتاده است)

در این موقعیت حساس، که نظام اسامی هر لحظه با فراز و نشیب های تندی روبروست و نه تنها در داخل، که دایره دشمنی در خارج از مرزها نیز بر علیه ما تنگ تر می شود، گناه خاتمی تشتت و تفرق و اختلافی است که در داخل به وجود آورده است. این شاید کوچکترین گناهی باشد که در آیات و روایات در مورد آن تذکر های محکمی داده شده است. اگر خاتمی هیچ گناهی هم نداشته باشد، و تنها گناهش همین باشد- یعنی اختلاف در داخل نظام- برایش باید تاسف خورد …!!!

دو آیه از قرآن کریم:

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّ‌قُوا ۚ وَاذْکُرُ‌وا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا (۱۰۳/ آل عمران)
و همگی به ریسمان خدا (قرآن و اسلام و هرگونه وسیله رحمت) چنگ زنید و پراکنده نشوید، و نعمت خدا را بر خود به یاد آورید که چگونه دشمن یکدیگر بودید، و او میان شما الفت ایجاد کرد، و به برکت نعمت او برادر شدید.
و تَعَاوَنُواْ عَلَی الْبرِّ و التَّقْوَی و لاَ تَعَاوَنُواْ عَلَی الاِثْمِ وَالْعُدْوَان…؛ (۲/ مائده)
و (همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم همکاری کنید و (هرگز) در راه گناه و تجاوز همکاری ننمائید.
و دو حدیث از امیرالمومنین(ع):
اِیّاکُمْ وَالْفُرْقَهَ فَاِنَّ الشّاذَّ مِنَ النّاسِ لِلشَّیْطانِ. (نهج البلاغه ، خ ۱۲۷، ص ۳۹۲)
از تـفرقه و اختلاف بپرهیزید، زیرا کسى که از مردم کناره گرفت و تنها گشت ، از آن شیطان خواهد بود.
اَیُّهَا النّاسُ، … عَرِّجُوا عَنْ طَریقِ الْمُنافَرَهِ وَ، ضَعُوا تیجانَ الْمُفاخَرَهِ. (نهج البلاغه، خ ۵، ص ۵۷)
اى مردم … از اختلاف و پراکندگى به درآیید و تاج تفاخر و برترى جویى را از سر بنهید.