خطای راهبردی جامعه روحانیت مبارز

• سید عزت الله ضرغامی

سوابق ارزشمند جامعه روحانیت مبارز تهران، در مبارزه با رژیم ستم شاهی و تداوم حضور انقلابی و موثر آن در حوادث و رویداد های مهم پس از پیروزی انقلاب اسلامی برکسی پوشیده نیست. “اجرهم عندالله”. / اعلام انتخاب آقای هاشمی رفسنجانی توسط جامعه روحانیت مبارز برای انتخابات خبرگان رهبری از تهران، با چارچوب و اصولی که از آنان در اذهان عمومی است، به هیچ وجه قابل انطباق نیست.

آقای هاشمی سال هاست که از هویت قبل از انقلاب و دهه ۶۰ خود فاصله گرفته و با نگاه و رفتار الیگارشی و اشرافی، تفکر ناب امام خمینی (ره) و ارزش های مسلم انقلاب اسلامی را زیر پا گذاشته است. حقیقتی که تندرو ترین گروه های اپوزسیون داخلی هم به آن معترف اند و هاشمی را استاد استفاده ابزاری از جریان های سیاسی و آراء خاص مقطعی، در جهت تحکیم قدرت شخصی و خانوادگی خود می دانند.

عملکرد غیرقابل توجیه ایشان در حوادث سال ۸۸ و ادامه آن رفتار تا به امروز، همواره موجب تشجیع ضدانقلاب و امیدوار نگه داشتن جریان برانداز داخلی و خارجی برای حضور فعال و باانگیزه در صحنه است.

آقای هاشمی به دلیل سازمان رای خود و انگیزه های گوناگون فعلی در جامعه، که در جای خود قابل بحث است، رای خود را در تهران دارد و عجله جامعه روحانیت برای شراکت در این رای جز نا امید کردن مردم متدین، انقلابی و با بصیرت، آورده ی دیگری ندارد.

مناسبات سیاسی مقطعی و گذراست. آنچه که از روحانیت اصیل و انقلابی انتظار می رود پای بندی به اصول و آرمان هائی است که مردم را به آن فراخوانده اند.

تصور عمومی بر آن است که شخص آیت الله موحدی کرمانی با آن نگاه انقلابی و ولائی، بر اثر فشارهای سیاسی افراد خاص،به نوعی مجبور به پذیرش این مصلحت اندیشی شده اند!

این خطای راهبردی، در صورت عدم بازنگری در تصمیم، در کارنامه جامعه روحانیت ثبت خواهد شد.