حکم قتل دو استاد آواز!

ابوالفضل امامی میبدی

  • حجه الاسلام و المسلمین ابوالفضل امامی میبدی

جرم کسانی که در جنگ نرم به اسلام ضربه می زنند از جرم کسانی که در جنگ مسلحانه به اسلام ضربه می زنند بیشتر است؛ زیرا حوزه هدف در جنگ نرم که همان قلب و فکر است، از حوزه هدف در جنگ گرم که همان بدن است، خطیر تر است. برخورد سنگین پیامبر رحمت با دو استاد آواز در جریان عفو عمومی فتح مکه، می تواند شاهدی بر این مساله باشد.

روز فتح مکه؛ یوم الملحمه یا یوم المرحمه؟

در جریان فتح مکه، سعد بن عباده پرچمدار نبرد بود. او به ابوسفیان که اظهار اسلام کرده بود گفت که امروز روز جنگ و گوشت و خون است (الیوم یوم الملحمه). اما پیامبر خدا با رد این سخن فرمودند که امروز روز رحمت و بخشش است (الیوم یوم المرحمه).[۱]

برای چه کسانی یوم المرحمه هم یوم الملحمه بود؟

با این حال، پیامبر نسبت به برخی از افراد، حکم سنگینی صادر کرد و فرمود «عبد الله بن ابی سَرح، عبد الله بن خَطل، مِقْیَسِ بْنِ صبابه، وَ بِقَتْلِ فَرْتَنَى وَ أُمِّ سَارَهَ» را بکشید هر چند در درون کعبه باشند.[۲] و در بیان دیگر چنین آمده است: که آنها را بکشید، هر چند که به پرده های کعبه درآویخته باشند![۳]

دو نفر از این چهار نفر، استاد آواز بودند و دست مایه برانگیختن دشمنان اسلام بر ضد مسلمانان و هجو پیامبر خدا بودند: «وَ کَانَتَا قَیْنَتَیْنِ تَزْنِیَان، وَ تُغَنِّیَانِ بِهِجَاءِ النَّبِیِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، وَ تُحَضِّضَانِ یَوْمَ أُحُدٍ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ».[۴]

قَینَتان چه کسانی بودند؟

«قَین» یعنی آهنگر و برای هر «صانع و سازنده»ای نیز به کار می رود (القَیْنُ: الحَدَّادُ وَ یُطْلَقُ عَلَى کُلِّ صَانِعٍ» (المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی، فیومی، بی تا، قم: منشورات دار الرضی، ج‌۲، ص ۵۲۱). از این جهت می توان گفت که «قَینَتان» به معنای دو خانم استاد آواز است. برای «قَینه» معنای کنیز آواز خوان نیز تصریح شده است. (همان).

روشن است که بحث فقهی، نیاز به تدقیق بسیار بالایی دارد[۵] و ما اکنون در صدد بیان حکم فقهی استاد آوازی که بر ضد نظام جمهوری اسلامی ایران و در راستای براندازی حکومت اسلامی، نوکری بی بی سی و اسرائیل و وهابیت سعودی و آمریکا کرده است و همنوا با عبدالمالک ریگی حنجره زد، نیستیم و تنها به بخشی از یک واقعیت تاریخی اشاره می کنیم.

چه کسی جرأت قتل یک چهره به اصطلاح فرهنگی و استاد آواز را داشت؟

امیرالمؤمنین علی علیه السلام، یکی از این دو ترانه خوان ها را کشت و دیگری که از سوی ایشان (ع) کشته نشد، کسی اقدام به قتل وی نکرد و او قِسِر در رفت: «فقَتل علیٌّ علیه السّلام … إحدى القَینَتین و أفلتت الأُخرى»[۶].

ــــــــــــ پی نوشتـ ــــــــــــــــــــــــــــــ

[۱]. أسد الغابه فى معرفه الصحابه، عز الدین بن الأثیر أبو الحسن على بن محمد الجزرى، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۹/۱۹۸۹٫ ج‏۲، ص۲۰۵٫

[۲]. قرب الإسناد، حمیری، ۱۴۱۳ق، قم: آل البیت، ص ۱۳۰

[۳]. کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، فاضل هندی، ۱۴۱۶ق، قم: انتشارات اسلامی، ج‌۱۰، ص ۵۴۴٫

[۴]. قرب الإسناد، حمیری، ۱۴۱۳ق، قم: آل البیت، ص ۱۳۰٫

[۵]. «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِینٌ» لقمان، ۶٫ روی أن الآیه نزلت فی شأن رجل من قریش اشترى جاریه مغنیه لتغنّی له بهجاء النبی صلى اللّه علیه و سلّم …». جواهر الحسان فی تفسیر القرآن، ج‏۴، ص ۳۱۸ و ۳۱۹٫ البته حکم هجو پیامبر و ائمه، ممکن است با حکم هجو نظام اسلامی متفاوت باشد.

[۶]. مجمع البیان، طبرسی، ۱۳۷۲، تهران: ناصرخسرو، ج ۱۰، ص ۸۴۸٫