اعضای تیم مذاکره کننده هسته‌ای «خائن» نیستند اما …

از موضوعات مهمی که در جریان “مذاکرات هسته ای” روی آن بحث شد، موضوع “خیانت مذاکره کننده گان” به کشور و نظام اسلامی بود. این موضوع به دلیل اهمیت آن، و همین طور عواقبی که دنباله آن می توانست موجب دو دستگی در جامعه شود، در بزرگان مملکت، موجب عکس العمل هایی شد

از موضوعات مهمی که در جریان “مذاکرات هسته ای” روی آن بحث شد، موضوع “خیانت مذاکره کننده گان” به کشور و نظام اسلامی بود. این موضوع به دلیل اهمیت آن، و همین طور عواقبی که دنباله آن می توانست موجب دو دستگی در جامعه شود، در بزرگان مملکت، موجب عکس العمل هایی شد(لینک)

نکته ای که باید به آن اشاره کرد، در تقابل با صحبت های بزرگوارانی چون علامه مصباح یزدی و … نیست بلکه پرداخت به گوشه ای از حرف ایشان و یا رهبر انقلاب مبنی بر “فریب نخوردن از دشمن” است.

در تاریخ اسلام چندین اتفاق به سبک مذاکرات افتاد که نمایندگان جبهه حق، خائن نبودند، اما فریب خوردن آنها در جریان وظیفه ای که بر عهده داشتند،  موجب ضربه خوردن به جریان حق شد، و یا اینکه چالشی جدی را در مقابل آن قرار داد، که دسته کمی از نتیجه یک خیانت نداشت !

– یکی از آن موارد، در جریان جنگ خندق و رفتن نماینده رسول خدا(ص) به سمت یهودیان مدینه بود. ابولبابه در جریان مذاکره با اشتباهی که کرد، جبهه حق را دچار چالشی جدی کرد که با نظر لطف خدا و درایت رسول الله(ص)، این مشکل رفع شد.

در جریان این اتفاق (لینک) هر چند ابولبابه – فرستاده رسول خدا(ص)- خائن نبود و نیت و هدفش اصلاح کار بود، اما با اشتباهی موجب ایجاد زحمت برای مسلمین مدینه شد…

– مورد بعد، جریان معروف حکمیت(لینک) در جنگ صفین بود، ابوموسی اشعری نماینده جبهه امیرالمومنین(ع) که – هر چند با اجبار افراد بی بصیرتِ اطراف امام انتخاب شده بود- هیچ گاه قصد خیانت و ضربه زدن به جبهه حق را نداشت، او اسیر خدعه دشمن شد، و نتیجه کارش همان چیزی بود که یک خائن نیز می توانست انجام دهد.

مسلماً تیم مذاکره کننده هسته ای ایران اسلامی، جزء بچه های انقلاب هستند و قصد و نیت آنها خیانت نیست، و هر کسی این حرف را بزند، نه تنها منظورش دلسوزی برای جبهه حق، بلکه به نوعی باعث ایجاد شکاف و جدال و درگیری و التهاب نیز می شود، اما تیم مذاکره کننده، اگر باز هم مانند قبل- و تجربه سال ۸۲- بازیچه فریب غربی ها شوند، این بار مانند قبل جبران اشتباهشان نه تنها بیشتر زمان می برد، بلکه ممکن است قابل اصلاح نیز نباشد.

دشمنان ما این روزها، با بودن ما بر سر میز مذاکرات اعتبارشان را کسب می کنند و زیاده خواهی می کنند، از هیچ حربه ای نیز مضایقه نمی کنند، حتی اگر تعویض لحن و ادبیات مذاکره کنندگانشان به بهانه شکستگی پای “جان کری” باشد. به این معنی که با بهانه ای بچگانه، یک فرد، که ادبیات گفتاری اش با خنده های مذاکره کننده مخالفش تغییر کرده است، تعویض، و یک زبان نفهم را به جای او می نشانند، و از برآوردهایی که با “شخص پاشسکته” کرده اند، مذاکرات را با شیوه ای جدیدتر پیگیری کنند !!!(به نوعی سیاست پلیس خوب، پلیس بد را اجرا می کنند)

دشمن را باید از دور دید(لینک)، تجربه ثابت کرده است که نزدیک شدن به دشمن برای ما هیچ وقت حاصلی مفید و مناسب نداشته است. دشمنی که ممکن است هر لحظه با موش دوانی در روند مذاکرات- حال به هر نحوی که بتواند – باعث بروز چالش هایی شود که عواقبش برایمان خیلی سنگین باشد. آن روز دیگر برای پشیمانی، توجیه، اذعان به حقه باز بودن دشمن، نامردی آنها و … بسیار دیر است.

آنقدر مدرک و سند در اِشراف بر دشمنان ما موجود هست که هر لحظه از مذاکرات عقب بکشیم، مورد ستایش عاقلان و دانایان و همه دلسوزان قرار بگیریم.

بسته پیشنهادی ویژه به شما:

لینک مشاهده و دانلود مستندی بسیار زیبا و هشدار دهنده از برنامه ثریا