دو درس از بهار

• محمد حسین حفیظی/ بارجین ما

فصل بهار را میتوان زیباترین فصل سال خواند.

فصل بیدار شدن طبیعت بعد از چند ماه خواب عمیق، فصل شکوفه ها و زیبا شدن.

در کنار ظاهر زیبای فصل بهار درسهای زیبایی هم میتوان از این مخلوق خداوند آموخت. درسهایی که کم قرآن و اهل بیت بدان اشاره نکرده اند.

چگونگی زنده شدن مردگان بعد از مرگ و …

اما درسهای دیگری هم میتوان از فصل زیبایی ها آموخت…

حتما بارها برایتان پیش آمده است در ماههای نخست بهار شاهد بارش بارون در هوای آفتابی بوده اید؛ شاید بپرسید خوب که چی؟؟

می خواهم این را بگویم که قدرت خداوند را میبینید!؛ اگر بخواهد باران بیاید، در بهار زمانی که آفتاب زمین را گرم و روشن کرده است باران می فرستند و اگر هم اراده نکند بارانی نبارد، چندین روز در زمستان هوا ابری می شود اما دریغ از یک قطره باران.

می فهمی «وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ …» را.

درس دوم را با یک خاطره بیان می کنم.

در یکی از محلات میبد مشغول کار بودیم کم کم هوا ابری شد و باران گرفت و زمین را حسابی خیس کرد و سیراب. کارمان که تمام شد؛ در مسیر بازگشت با تعجب دیدم که در فاصله کمی از جایی که ما مشغول به کار بودیم اثری از بارش باران نیست. انگار نه انگار که ابری بوده و بارانی. زمین خشک خشک خشک. با خودم گفتم قدرت خداوند را نگاه، در جایی آنقدر باران میبارد تا زمینهایش خیس خیس میشود و در چند قدمی همان محل حتی یک قطره هم باران نباریده است.

اینجاست که انسان متوجه این کلام میشود: یرزق من یشاء( هر آنکس که بخواهد روزی می بخشد)