توت؛ میوه بهشتی

• منبع: وبلاگ آب و آیینه میبد

داشتم از کنار میدان جانباز یا همان میدان کوزه عبور می‌کردم که زن و شوهر جوانی را دیدم که داشتند توت‌هایی را که از درختِ کنار خیابان، روی زمین ریخته بود، جمع می‌کردند. در ابتدای خیابان امام خمینی(ره) هم چند نفری مشغول چیدن توت از همین درخت‌های توت کنار خیابان بودند.

در کوچه پس کوچه‌های باغ‌شهر هم که قدم می‌زنی درختی را می‌بینی که از سر دیوار بالاتر رفته و شاخه‌هایش، میزبان رهگذران شده و یا درختی که انگار به نیت استفاده مردم، قدیمی‌ها کنار جوی آب کاشته‌اند. وزش باد کار را راحت‌تر کرده و توت‌ها خودشان نقش زمین شده‌اند.

یکی می‌گفت تا باد و طوفان‌های موسمی هست، میوه توت هم هست و البته یکی هم می‌گفت تا میوه توت هست، باد و طوفان هم هست. به هر حال، هر سال، خوردن توت با وزیدن باد همراه شده است.

این روزها روزهایی است که میوه توت، نقل دور هم بودن‌های خانوادگی است.

کمتر مغازه میوه‌فروشی در میبد دیده‌ام که میوه توت را بفروشد، چون بیشتر مردم در خانه یا باغ‌شان، درخت توت دارند. به قول قدیمی‌هایمان، نعمت فراوان است و همین میوه که عمری یک ماهه بیشتر ندارد رونق خانه‌ها و باغ‌ها می‌شود؛ همه اهل خانواده، عموها، خاله‎‌ها، عمه و دایی همه دور هم، در خانه قدیمی پدربزرگ جمع می‌شوند و گرد درخت بزرگ و تنومند توت، شال و توری می‌اندازند. بعد از تکاندن شاخه‌های درخت، یک سبد پر از توت مهیا می‌شود و یک روز به یاد ماندنی را رقم می‌زند.

پس می‌توان گفت توت میوه بهشتی است چون دلیلی برای صله رحم و دور هم‌نشینی‌های این روزهای خانواده‌های میبدی است.

روزهایتان شیرین همچون شیرینی شاه‌توت‌های خانه باغ‌های قدیمی

منبع: وبلاگ