پای درس اخلاق کارگر افغانی معادن ندوشن
دیروز “شریف” حفار از شیعیان غزنین افغانستان من رو به اتاقش دعوت کرد و خیلی سریع برام چایی دم کرد و عذرخواهی هم کرد که اتاقش چندان‌تر و تمیز نیست! (تصویر تزیینی است)
- یکی از مهندسین معدن میبدی که در معادن منطقه ندوشن و سورک فعال است، خاطره جالبی را از برخورد با یک کارگر افغانی شاغل در آنجا ارسال کرده که خواندنش درس‌آموز است و خالی از لطف نیست:
در معادن، حفاری جهت قرار دادن مواد منفجره از سخت‌ترین کارهاست؛ گرد و خاک، سر و صدا، گرما و سرما و … شغل حفاری را خیلی طاقت فرسا می‌کند.
دیروز “شریف” حفار از شیعیان غزنین افغانستان من رو به اتاقش دعوت کرد و خیلی سریع برام چایی دم کرد و عذرخواهی هم کرد که اتاقش چندان‌تر و تمیز نیست!
از او پرسیدم مردم غزنین بیشتر به چه کاری مشغولند؟
گفت: کشاورزی و بعد ادامه داد: غزنین خیلی سرده و بیشتر مردم اونجا شیعه هستند و چون امنیت بالایی داره، در آنجا خشخاش نمی‌کارند و خشخاش رو فقط طالبان می‌کارند.
گفتم الآن که دستگاه حفاریت (دریل واگن) خرابه صاحب دستگاه چطور بهت حقوقت می ده؟!
گفت حقوقم ثابته!
شاخ درآوردم! گفتم پس برا چی این‌قدر حرص کار رو می‌خوری و نمی ذاری دستگاه ثانیه‌ای بخوابه؟!
گفت: آدم باید کار کنه…
این جمله‌اش خیلی حرف داشت.
گفت یک ساله ایران هستم فقط ماه اولی که ایران بودم خوش گذشت. فکر کردم کار راحت‌تر اولین ماه منظورشه اما خودش ادامه داد ماه اول رو هر روز می‌رفتم حرم امام رضا(ع). خیلی خوش گذشت. گفت الآن دیگه به دوری عادت کردم.
یعنی چه