این خرمشهر هم، مثل حسن باقری می خواهد!

احمد کریمی/ وبلاگ حکمت‌ما

حکایت نشستن سربازان رزم در هنگام سخنرانی فرمانده، شاید برای خیلی ها در حد یک کار ذوقی دیده شد و تمام …

اما وقتی فرمانده سربازان رزمی و نظامی را می نشاند و ایستاده از خرمشهرهای پیش رو می گوید، یعنی حکمتی پشت این حرکت است که باید اسرارش را اهل تحقیق پیدا کنند و بفهمند!

خرمشهر، تکه ای از ما بود دست دشمن، وسعتی از حقوق ما که به زور سلاح های اهدا شده به کفتار بعثی غصب شده بود، آن روزها جوانکی لاغر و افتاده میان همه بی برنامگی های نظامیِ ما می گفت تا سه چیز را نشناسم عملیات نمی کنم؛ یکی زمین، یکی نیروی خودی و یکی نیروی دشمن را … با همین الفبای ساده اما عمیق به سمت اولین خرمشهر انقلاب اسلامی رفتیم و آن جا با جهاد مخلصانه و تلاش خستگی ناپذیر نیروها و رزمندگان جان بر کف به خواست خدا آزاد شد، این اولین خرمشهری بود که با ایستادگی نیروهای رزمی ما آزاد شد و سپس پیروزی ها و آزادی خرمشهرها تا امروز در سطوح مختلف ادامه یافت …

اما میدان نبرد، نیروی دشمن و نیروی خودی در خرمشهرهای پیش رو انگار خیلی متفاوت ترند از آنچه دیده و شنیده بودیم. فضایی بی در و پیکر که هر کسی با دریچه‌ای چند اینچی به آن متصل است و چشمی به میدان وسیع آن دارد. دشمن با همه توان، حتی پول های حاصل از فروش سلاح های جنگی خود را خرج این فضا می کند و نیروی دشمن از لباس پلنگی و دیجیتال و لجنی به کت و شلوار و اودکلن های خوش بوی شب های پاریس تغییر قیافه داده است!

نشستن سربازان نظامی و رزمی به امر امام خامنه ای یعنی دوران بزن بزن تمام شده و موضع اقتدار ما در زمین خاکی تثبیت شده است؛ اما خرمشهرهای پیش رو آدم و ابزار خودش را می خواهد، که اولین ابزارش را شهید حسن باقری به ما نمایانده است؛ داشتن برنامه درست که در آن شناخت نیروی خودی، نیروی دشمن و زمین درگیری حرف اول را می زند.

این روزها ریخته شدن خون طلبه همدانی انگار برکتی شد تا برخی بفهمند این فضا اصلا درست شناخته نشده و درست مدیریت نمی شود، و حکایت استراتژی‌هایی از قیبل “زمین بدهیم و زمان بگیریمِ” برخی در اوایل جنگ، امروز در این فضا نیز در حال پیاده شدن است!!! این روزها دقیقاً در زمان پیش از آزاد سازی خرمشهر اول هستیم! برخی مجاهدانه میانه میدان هستند در حالی که حمایت قاطعی از آنها نمی شود و برخی دانسته یا نادانسته شده اند سنگ پیش پای خودی ها؛ خون می دهیم، زمین می دهیم و چیزی عایدمان نمی شود، شریف‌قنوتیِ دیگری میانه همین میدان خونش بر زمین ریخته و دشمن این بار با نفوذی های خودش که اصلا شبیه نظامی های بدهیکل نیستند، به میدان آمده است! این میدان مردانی مثل حسن باقری می خواهد، که آتش به اختیار فرماندهی کنند و ابتکار عمل را به دست بگیرند؛ به عقبه جبهه هیچ امیدی نیست، تا روز موعود …! تا روزی که باز هم به خواست خدا خرمشهری دیگر آزاد می شود!