از روسری سفید دختر خیابان انقلاب، تا جنبش me_too#

دکتر سید مصطفی میرمحمدی

بدون شک برافراشتن پارچه یا پرچم سفید (White Flag) یکی از مشهورترین نشانه های “تسلیم” است که در بیشتر فرهنگهای عالم ساری و جاری است.

برافراشتن روسری سفید توسط معدودی از زنان که ظاهرا دردی جز نداشتن سرپوش ندارند به غیر از آنکه ظاهرا به اهتزاز پرچم سفید “من تسلیمم” شباهت بسیار زیادی دارد اگر دقت کنیم در باطن هم واجد اشتراکات و شباهتهای زیادی است.

بگذارید صریحتر بگویم. این نماد پیش از آنکه نه به حجاب اجباری باشد یک اعلام تسلیم بلند عمومی است. تسلیم در برابر فرهنگی که امروز فقط یکی از نتایجش کابوس رسوایی آزار جنسی میلیونها زن در جهان شده به گونه ای که دیگر زنان قربانی، طاقت از کف داده و جنبش تشکیل می دهند. جنبش عالمگیری چون me_too# که فریاد رسای اعتراض زنان خسته از تجاوز و آزارجنسی است.

سادگی است اگر فکر کنیم آن زنی که روسری سفیدش را سرچوب میکند دارد کاری راقی و متمدنانه میکند چون گذشته از زیرپا گذاشتن شرع و قانون و عرف و اخلاق او به خوبی دارد جهان سومی بودن خود را نشان می دهد و اعلام تسلیم میکند در برابر فرهنگی که امروز در اروپا و آمریکا زنان را وادار میکند که اعلام کنند آزار و اذیت جنسی ما دیگر بس است! ما آدم هستیم نه وسیله قبض و بسط شهوت آقایان!

البته این زنان اروپایی و آمریکایی حق دارند به مادران و مادربزرگان خود هم معترض باشند و از آنان سوال کنند که چرا شما سرپوش سفیدتان را سرچوب کردید و ما باید الان بهای تسلیم شدنتان را بپردازیم؟

به نظر من اگر مبدعان آن ور آبی نه به حجاب اجباری و دختر خیابان انقلاب، نام سناریو و جنبش؟! خود را “من تسلیمم” گذاشته بودند خیلی بامسماتر و واقعیتر عمل کرده بودند

پی نوشت

آن عزیزانی که فکر میکنند برداشتن اجبار قانونی حجاب دردی را دوا میکند بدانند که فردای آزاد شدن حجاب دعوای بسیار بسیار سهمناکتری پیرامون حدود پوشش شکل خواهد گرفت و این بار میزان برهنگی محل نزاع خواهد بود و قطعا جمع کردن آن دعوا به مراتب سختتر از پایین کشیدن چند پرچم سفید از بالای پست برق خواهد بود.