امام(ره) و خودنمایی

• حجه الاسلام و المسلمین سید اسدالله امامی میبدی

امام خمینی(ره) وقتی در کوچه یا خیابان برای تدریس، نماز یا زیارت می رفتند، اجازه نمی دادند کسی یا کسانی همراهیشان کند چون موجب جلب توجه مردم در کوچه و خیابان یا زوار در هنگام زیارت می شد.

یادم هست شبی به همراه یکی از دوستان همشهریمان برای زیارت آقا امیرالمومنین(ع) می رفتیم که در میانه راه، حضرت امام(ره) را دیدیم. جلوتر رفتیم و سلام کردیم و بعد دوستم چند سوال از ایشان پرسید و امام(ره) نیز جواب دادند و بعد خداحافظی کردیم و حضرت امام(ره) رفتند و ما نیز چون برای زیارت می رفتیم و مسیرمان با امام خمینی(ره) یکی بود، کمی دنبال تر از حضرت امام(ره) حرکت کردیم.

حضرت امام(ره) وقتی متوجه شدند که ما پشت سرشان داریم می آئیم، ایستادند و رو به ما فرمودند: کجا می روید؟ چرا پشت سر من می آیید؟

گفتیم: به زیارت می رویم

فرمودند: پشت سر من نیایید، خودتان بروید.

و بعد حرکت کردند و ما هم صبر کردیم و با فاصله بیشتری از ایشان حرکت کردیم و این دقت و توجه حضرت امام(ره) به این مسئله را می رساند که ایشان حتی در شب در حالی که ساعاتی از شب گذشته بود حاضر نبودند دو نفر طلبه پشت سرشان حرکت کند.