ثمره توسل

• حجه الاسلام و المسلین سید اسدالله امامی

به دستور حسن البکر، رییس جمهور وقت عراق، می بایست تمام طلبه های ایرانی به ایران باز می گشتند و سه روز برای این منظور وقت داده بود و هشدار داده شد که اگر ظرف این سه روز مراجعت صورت نگیرد، آنها را به زور به ایران برمی گردانند.

شب دوم به حرم آقا امیرالمومنین، علی(ع) برای زیارت وداع رفته بودم. در آنجا امام خمینی(ره) را دیدم که مشغول زیارت بودند. فرصت را غنیمت شمرده و برای خداحافظی خدمت ایشان رفتم و بعد از سلام گفتم که ما داریم فردا به ایران برمی گردیم؛ اگر کاری فرمایشی با آقای صدوقی دارید، من در خدمتم.

حضرت امام(ره) نگاهی به من کردند و با اطمینان و آرامش خاصی گفتند: صبر کنید! عجله نکنید! حوزه را خالی نکنید.

گفتم: آقا اینها سه روز بیشتر به ما وقت ندادند. اگر نرویم ما را به زور بیرون می کنند.

امام(ره) فرمودند: صبر کنید. شما یک فردای دیگر را صبر کنید و نروید.

به فرمایش امام(ره) صبر کردیم و نرفتیم و درست فردای آن روز بود که تلگرافی از بغداد به نجف آمد به این مضمون که طلبه هایی که تاکنون به ایران برنگشته اند، می توانند بمانند و لازم نیست به ایران برگردند و ما دو سال و نیم دیگر در نجف ماندیم و این ثمره توسل امام خمینی(ره) به آقا امیرالمومنین علی(ع) بود.