سیگنال روشن آمریکا به رییس جمهور

در  جریان تبلیغات انتخاباتی ریاست جمهوری اخیر، بسیاری از طرفداران دکتر عارف و دکتر روحانی این گونه ادعا می کردند که تحریم ها به خاطر بی تدبیری های دولت احمدی نژاد در عرصه بین المللی اتفاق افتاده و اگر با سیاست تنش زدایانه با غرب برخورد کنیم، این تحریم ها که منشاء بسیاری از مشکلات اقتصادی کنونی کشور است، کم و کمتر خواهد شد.

در همان مقطع، بسیاری از دلسوزان، این هشدار را دادند که مشکل استکبار، مسئله هسته ای یا ادبیات احمدی نژاد نیست بلکه مشکل آنان “اصل نظام جمهوری اسلامی ایران” و “الهام بخشی آن به سایر کشورهای مستضعف جهان” است و مادامی که آنان این نظام را برنیندازند از پا نخواهند نشست.

این افراد بارها و بارها تاکید کردند که اگر ما همه مسائل هسته ای را هم تقدیم آنان کنیم، فردا بهانه دیگری را علم خواهند کرد و مجددا تحریم ها را ادامه خواهند داد و نشانه اش هم این بود که زمان ریاست جمهوری آقای خاتمی، بسیاری از بخشهای هسته ای کشورمان را تعلیق کردیم اما آنان نه تنها از فشارها نکاستند بلکه ایران را “محور شرارت” خواندند.

نکته دیگری که در این باره مکررا بر آن تاکید شد آن بود که اگر غرب، کوچکترین نشانه ای از عقب نشینی مردم یا مسئولان نظام را مشاهده کنند، بی تردید تحریم ها را افزایش خواهند داد چرا که وقتی فشار بر مردم اثر بگذارد دلیلی ندارد که فشار بیشتری وارد نکنند تا به همه خواسته هایشان برسند چرا که هدف غایی آنان سرنگونی این نظام است و برایشان احمدی نژاد و روحانی تفاوت نمی کند.

تقدیر آن بود که در اثر اشتباهات مکرر احمدی نژاد در این دو سال اخیر، روحانی رییس جمهور ایران شود و صاحب گفتمان “تنش زدایی و مذاکره با جهان” پیروز این میدان شود و این پالس به غرب ارسال شود که مردم ایران می خواهند تنش ها و سوء تفاهمها(؟)یی که ایجاد شده است را برطرف سازند و انتظار خیلی ها -علی الخصوص اصلاح طلبان- نیز این بود که غرب با این انتخاب، همراهی کند و دست از تحریم و تهدید و فشار بردارد.

بهترین فرصت برای این مسئله، عدم تصویب طرح جدید کنگره آمریکا در افزایش تحریم ها بود اما شوربختانه فعلا پیش بینی آن دلسوزان به واقعیت پیوسته و آمریکای جهانخوار با دهن کجی آشکار به رای مردم و انتخابات اخیر با رایی قاطع(۴۰۰ موافق در مقابل ۲۰ مخالف)، تحریمهای جدید را علیه ملت ایران وضع نمود؛ تحریم هایی که هدفش صفر کردن صادرات نفتی ایران است.

همه اینها نشان می دهد که پیش بینی آن بزرگوار صحیح است که گفته بود: آمریکا مثل آن جانوری می ماند که وقتی به او حمله می کنیم عقب می نشیند و وقتی از او فرار می کنی به طرفت حمله می کند و این یعنی آنکه تنها راه سربلندی این نظام و حتی بهبود معیشتی مردم و گذر از فشار دشمنان، فقط استقامت و پایداری در مقابل زورگویی زیاده خواهان است.