خطر عدم خروج میبد از تک‌محصولی

• احسان کریمی/ کارشناس ارشد مدیریت رسانه

میبد، شهری است که آن راعلاوه بر علم وادب به سفال و سرامیک نیز می شناسند. شهری که از دیرباز، سفالینه هایش شهرتی جهانی دارد و البته در دهه های اخیر کاشی و سرامیک تبدیل به نماد جدید آن شده است.

اولین کارخانه کاشی شهرستان میبد، “مجتمع کاشی میبد” نام دارد که در سال ۱۳۶۲به بهره برداری رسید و از آن پس، کارخانجات کاشی و سرامیک متعددی در این شهرستان به بهره برداری رسید تا جایی که امروز حدود ۴۰ در صد از کاشی کشور، تولید کارخانجات میبدی کاشی است.

این نکات بیانگر ان است که اقتصاد میبد، بدون هیچ شکی بر پایه کاشی استوار است و شاید رزق و روزی اکثر میبدیها مستقیم یا غیر مستقیم از این صنعت، تامین می شود.  یکی در آن کار می کند، دیگری سهام آن را دارد، یکی نمایندگی فروش دارد، دیگری در صنایع تکمیلی آن کار می کند. یکی مالک کارخانه است و دیگری امور تبلیغاتی آن را برعهده دارد و…

اما باید این نکته را از یاد نبرد که شاید روزی وضع به همین منوال نباشد و چرخ، طور دیگری بچرخد و از امروز بایستی برای مشکلات بالقوه ای که از این ناحیه مردمان شریف میبد را تهدید می کند، تدبیری درخور بیاندیشیم.

امروزه چند مشکل بر این نگرانی ها دامن میزند:

۱)   افزایش مجوز کارخانجات کاشی در ایران  به ویژه استان یزد

۲)   افزایش صنایع جایگزین کاشی و سرامیک مانند سنگ های مصنوعی وکاغذ دیواری های  با تکنولوژی نوین و…

۳)   کاهش تقاضا در با بازارهای جهانی (آمار ها نشان می دهد در سال ۲۰۰۸ و۲۰۰۹ میزان عرضه از تقاضا در صنعت کاشی درجهان بیشتر بوده است)

آیا تا به حال مسئولین شهر، استان و کشور به این فکر افتاده اند که اگر میزان تقاضای کاشی در ایران کاهش وصنایع جایگزین افزایش یابد و مهمتر از آن کارخانجاتی که مجوز آن را داده اند راه اندازی شود، وضعیت صنعت و معیشت میبدیها با توجه به اقتصاد “تک محصولی” این شهر، دچار چه مشکلاتی خواهد شد و مردم این دیار را با چه تاوان سنگینی روبرو خواهد ساخت؟

به امید هوشیاری مسئولین شهر و کشورمان برای جلوگیری از این مشکل بالقوه…