باید از بحران فرونشست زمین در میبد عبرت گرفت

به گزارش میبدما به نقل از ایرانا؛ محمد درویش عصر سه شنبه در نشستی با عنوان ‘خانه سیاه است؟’ در دانشگاه فردوسی مشهد با هدف بررسی معضلات زیست محیطی ایران، افزود: بر اساس آخرین آمارها کمتر از ۱۱۰ هزار راس جانداران ارزشمند در کشور باقی مانده اند.
وی ادامه داد: این در حالی است که وقتی اسکندر فیروز در بهمن ماه ۱۳۵۰ کلنگ ساخت سازمان محیط زیست را بر زمین زد یک و سه دهم میلیون راس گونه جانوری مهم در پهنه ایران داشت.
مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: یک جامعه توسعه یافته فقط جامعه ای نیست که برای همه شهروندانش فارغ از مذهب و طبقه اجتماعی و جنسیت فرصتهای برابر اجتماعی ایجاد کرده باشد بلکه امروز یک گام جلوتر رفته ایم و می گوییم که جامعه ای توسعه یافته است که همه زیستمندانش فارغ از این که انسان باشد یا گیاه یا جانور حرمت حیات داشته باشند و این پیام را بیش از هزار سال پیش فردوسی نیز به ما منتقل کرده است.
وی افزود: امروز شاهد این هستیم که در عمل چیزی از کشف رود، تجن، هریررود، بینالود و دشت عظیم و ارزشمند توس باقی نمانده و روزگار اترک و قبیشان هم به مراتب بدتر است.
درویش ادامه داد: امروز خلیج گرگان در سواحل جنوب شرقی مازندران تبدیل به یک چشمه بزرگ تولید گرد و خاک شده، قبیشان یک و نیم کیلومتر عقب نشینی کرده و عمق متوسط مرداب انزلی به نیم متر کاهش یافته است.
وی گفت: در شرایط کنونی دل گاوخونی، خون است و مردم در پریشان پریشان حالند و بخت ایران یعنی بختگان در بدترین وضعیت ممکن به سر می برد و شادگان دیگر شاد نیست.
مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست افزود: ظرف پنج سال گذشته ۵۸ میلیون درخت را در ایران از دست داده ایم که ۱۸ میلیون آنها از بلوطهای زاگرس بود.
وی ادامه داد: رکورد نشست زمین هم در طول پنج سال اخیر دوبار توسط ایرانیان شکسته شده است. یک بار آن در جنوب غرب تهران با ۳۶ سانتیمتر در سال و دیگری در فاصله دشت فسا تا جهرم با ۵۴ سانتیمتر در سال اتفاق افتاده که ۴۰ برابر شرایط بحرانی است.
درویش گفت: همه این آمارها نشان می دهند ما شاید آخرین نسلی باشیم که هنوز بتوانیم در کنار برخی از مواهب طبیعی ارزشمندمان عکس یادگاری بگیریم. بطور مثال همین الان دیگر امکان لمس بزرگترین پهنه آب شیرین ایران یعنی دریاچه پریشان وجود ندارد.
وی افزود: سرزمینی چون ایران که فضایی برای پرندگانش وجود ندارد یعنی حاصلخیزی خاکش به شدت دچار افت می شود و مجبور است به کودها و سموم شیمیایی برای مبارزه با آفات روی بیاورد.
مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: با این همه، نقاط امیدوار کننده ای هم وجود دارد که نمونه آن کاری است که مردم دیزباد بالا در خراسان رضوی انجام دادند و هنوز بهترین گردو و گیلاس بدون استفاده از کود و سموم شیمیایی در این روستا تولید می شود.
وی گفت: مردم این روستا به گرازها شلیک نمی کنند و اتفاقا از گرازها برای شخم زمینهایشان استفاده می کنند و کسی زباله را بی ارزش نمی داند. در این روستا مردم پول گذاشته اند و یگان حفاظت از منابع طبیعی شکل داده اند. شورای روستای این آبادبوم ارزشمند وطن اجازه نمی دهد خانه ای ساخته شود مگر اینکه بخشی از آن خانه آشیانه پرندگان باشد.
درویش افزود: اهالی روستای دیزباد بالا اگر در کوچه ها تردد می کنند جیبهایشان پر از ارزن است تا آنجا پرندگان بدون غذا نمانند.
وی ادامه داد: دنبال پروژه محیط زیست هراسی نیستیم، نمی گوییم که محیط زیست موی دماغ توسعه است بلکه می گوییم عبرت بگیرید از اتفاقی که در حوضه آبخیز دریاچه ارومیه افتاد که حالا باید ۲۰۰ هزار میلیارد ریال هزینه اش کنیم تا بخشی از شرایط گذشته را بازگردانیم.
مدیرکل دفتر مشارکتهای مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: باید از ماجرای غم انگیز یزد و اصفهان که به بهانه گسترش صنایع پرمصرف فولاد، سیمان و لاستیک قلب ایران با بحران فرونشست زمین در میبد و مورچه خور و زرین شهر رو به رو شد، عبرت گرفت.
وی افزود: فعالان محیط زیست باید از این هنر برخوردار باشند که به زبان ساده اما محکم و با استدلال شرح دهند چرا حفظ ملاحظات زیست محیطی به نفع جیب مردم است و نباید کسی آنها را با القابی چون آدم احساساتی خطاب کند که غم نان ندارند و اشتغال نمی فهمند و نمی دانند که تورم چیست.
درویش ادامه داد: امروز بسیاری از مشکلات و حتی بخشی از مشکلات امنیتی را می توان با حفظ ملاحظات زیست محیطی حل کرد. این آن اتفاقی است که باید بیافتد و فعالان و کنشگران زیست محیطی سزاوارترین انسانهای ایران برای ناکام گذاشتن پروژه محیط زیست هراسی هستند و این امر اتفاق نمی افتد مگر آنکه خود بدان عامل باشند.