حضور قلب شگفت انگیز با روشی ساده

حجت الاسلام والمسلمین ابوالفضل امامی میبدی

در روایاتی آمده است که حقیقت صبر، پیامبر (ص) است و حقیقت نماز، امیرالمؤمنین (ع) است؛ از این رو، خداوند فرموده است که از صبر و صلاه کمک بگیرید و «صلاه» سنگین است مگر بر خاشعین و نفرموده است که صبر سنگین است؛ زیرا برخی پیامبر (ص) را مثلاً قبول کردند ولی امیرالمؤمنین را حتی در ظاهر هم نپذیرفتند.[۱]

وقتی حقیقت نماز امیر المؤمنین است، و نماز معراج مؤمن است، نماز خواندن حس دیگری دارد. نماز خواندن یعنی به دیدن خود امیر المؤمنین رفتن. وقتی نماز می خوانی با علی (ع) یگانه می شوی.

اذان یعنی اذن دخول به آغوش امیرالمؤمنین (ع)؛ حیّ علی الصلاه یعنی علی بغل وا کرده برای در آغوش فشردن تو پس بشتاب؛ حیّ علی خیر العمل یعنی آغوش علی را معطل نکن که کاری بهتر از آن نیست؛ علی را چشم انتظار نگذار! قد قامت الصلاه یعنی نماز برخاست، علی ایستاد به حرمت مؤمن! به خاطر تو نماز ایستاد؛ علی برخاست: تو نخواب، ننشین! علی به زیارت تو آمده است؛ نماز می خواهد با تو هم آغوش شود. عجب جنونی در تن جمله های اذان است!

علی را تصور کن! می خواهی با او یگانه شوی! نماز در فکر و قلب و اعضایت در می آمیزد و نماز یعنی علی؛ با این حساب مبادا معطر نباشیم که علی از بوی بدن ما برنجد؛ که شوق نماز به ما بیشتر نباشد. بگذار نماز با همه وجودش در رگ هایت جاری باشد و قلبت از علی پر شود.

لباس تمیز بپوش که علی بهترین لباسش را می پوشد؛ وصله دار هستند اما تمیز! و این وصله ها از سر تجمل گرایی نوین و پاره پوشی نیست، از آن است که وقتی فقیری در آغوش علی نماز می شود، حس نکند که فقیر است. علی فقیرترین لباس به تن داشت چون هم آغوش فقیرترین بود. علی نماز است، علی معراج مؤمن است، علی نور چشم پیامبر است و روز قیامت نخست از نمازمان سوال می شود؛ یعنی از علی که چقدر ما را در آغوش فشرده است!

حالا بهتر می دانی چرا پیامبر به بلال می گفت: «أرِحنا یا بلال»[۲] بلال اذان بگو؛ بگوی که می خواهم نماز بخوانم؛ می خواهم برادرم علی را بغل کنم. حالا می دانی که زینب چرا در کربلا نماز شبش را حتی نشسته رها نکرد؛ زینب بدون علی می میرد؛ بدون نماز. حالا بهتر می فهمی که چرا امام حسین ظهر عاشورا نماز جماعت خواند؛ یعنی به آغوش علی رفت؛ آن نماز، وداع با علی بود و پس از آن وداع با اهل حرم. چرا خامنه ای دو ساعت به سپیده فجر بر می خیزد؟ چرا نماز شب می خواند؛ چقدر آغوش علی را دوست دارد. در آغوش علی چیست که خداوند می فرماید: نماز شب سبب مقام محمود است؟ [۳]و هیچ کس نمی تواند بفهمد که غنودن در آغوش علی در سحرگاهان چه لذتی و پاداشی دارد.[۴]

نماز چقدر قشنگ است؛ علی چقدر زیبا است، در کعبه به دنیا آمد که کعبه توفیق قبله شدن بیابد! حتما برای رفتن در آغوش علی با وضو باشید چون کسی نمی تواند بی وضو و طهارت به آیه تطهیر دست بزند؛ چه رسد به آغوشش. و اگر عطر بزنید علی شما را بیشتر در خود می فشرد.[۵] عطر اعلی هم خیلی ارزان است؛ استغفار: «با استغفار خود را خوشبو کنید که بوی بد گناه، شما را مفتضح نکند.[۶]

مساله: «واستعینوا بالصبر و الصلاه» (از صبر و نماز یاری بجویید) + «ایاک نستعین» (تنها از تو یاری میجویم) = ؟. ها علی بشر کیف بشر ربّه فیه تجلی و ظهر: هان که علی بشر است اما چه بشری؟ که پروردگارش در او نمودار و آشکار شده است.

————————————————————————————————–

[۱]. وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاهِ وَ إِنَّها لَکَبِیرَهٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِینَ؛ (بقره،۴۵) فَالصَّبْرُ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ الصَّلَاهُ إِقَامَهُ وَلَایَتِی فَمِنْهَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى‏ وَ إِنَّها لَکَبِیرَهٌ وَ لَمْ یَقُلْ وَ إِنَّهُمَا لَکَبِیرَهٌ لِأَنَّ الْوَلَایَهَ کَبِیرَهٌ حَمْلُهَا إِلَّا عَلَى الْخَاشِعِینَ‏ وَ الْخَاشِعُونَ هُمُ الشِّیعَهُ الْمُسْتَبْصِرُون…». محمد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج‏۲۶، ص۲.

[۲]. پیامبر (ص): «جُعِلَتْ قُرَّهُ عَیْنِی فِی الصَّلَاهِ وَ کَانَ یَقُولُ أَرِحْنَا یَا بِلَالُ‏». بحار الأنوار، بیروت: دار إحیاء التراث العربی، ج‏۷۹، ص۱۹۳.

[۳]. وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَهً لَکَ عَسى‏ أَنْ یَبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقاماً مَحْمُوداً». اسراء، ۷۹. پاسی از شب را به پرستش گذارن برای افزونی ات امید که خداوند ترا به برجسته جایی ستودنی برانگیزد.

[۴]. «تَتَجَافىَ‏ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَ طَمَعًا وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنفِقُونَ فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّا أُخْفِىَ لهُم مِّن قُرَّهِ أَعْیُنٍ جَزَاءَ بِمَا کاَنُواْ یَعْمَلُون» سجده، ۱۶ و ۱۷.

[۵]. امام صادق: «صَلَاهُ مُتَطَیِّبٍ‏ أَفْضَلُ‏ مِنْ‏ سَبْعِینَ‏ صَلَاهً بِغَیْرِ طِیبٍ». کافی، کلینی، قم: دار الحدیث، ج‏۱۳، ص۱۹۲. نماز با عطر بهتر از هفتاد نماز بدون عطر است.

[۶]. امام رضا از امام علی (ع): «تَعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ لَا تَفْضَحَنَّکُمْ‏ رَوَائِحُ الذُّنُوبِ». وسائل الشیعه، حرّ عاملی، قم: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ج‏۱۶، ص۷۰.