برای خدا

داوود شکوهی

  • داوود شکوهی

اعتقادم این بود، کاری که می کنم به نوعی زکات علم محسوب می شه. گذشت و گذشت تا همین دوستان رو دستم زدند! پشیمان شدم و به این نتیجه رسیدم که ای کاش همه چیز رو بهشون نگفته بودم. از این موضوع ناراحت بودم و به نوعی شکستی برا خودم متصور بودم. پیش یکی از دوستان این موضوع را در میان گذاشتم و درد دلی از این باب داشتم. گفت: تو که نباید ناراحت باشی. با تعجب به ادامه صحبت هاش گوش می دادم که ادامه داد: “کاری که برا خدا باشه هیچوقت پشیمونی و ناراحتی نداره”. این جواب آب سردی بود روی آتش درونی من. من هرگز زکات علمی رو پرداخت نمی کردم!