مراسم اعطای نشان جغرافیایی صنایع دستی با حضور زهرا احمدی پور، رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و تشکل های نیرومند غیر دولتی برگزار شد.

به گزارش خبرآنلاین، ویدا توحدی، مشاور و رئیس حوزه معاونت صنایع دستی و هنرهایی دستی در ابتدای این مراسم ضمن خوشامدگویی گفت: رویدادی که امروز شاهد آن هستیم از جمله رویدادهایی است که با همکاری صمیمانه سازمان املاک و اسناد کشور و معاونت صنایع دستی و هنرهایی بومی رخ داده است.

او با بیان اینکه اعطای این نشان قطعا بدون پیگری و جدیت فعالان بخش خصوصی امکان پذیر نبود، گفت: گواهیانه هایی اهدایی تحت عنوان نشان جغرافیایی با هدف حفظ حقوق معنوی در یک منطقه جغرافیایی خاصی برای کمک به تجاری سازی کالاهای دستی تهیه شده است.

توحدی با اشاره به تنوع بالای رشته‌های صنایع دستی در ایران و پراکندگی و گستردگی گفت: این نشان می‌تواند صنایع دستی کشور را در برابر تعرض و کپی برداری در سراسر دنیا محفوظ نگه دارد.

مشاور و رئیس حوزه معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی از اعطای ۹ نشانه ملی و یک نشانه جغرافیایی بین المللی در این مراسم خبر داد و گفت: در این مراسم نشان جغرافیایی ملی به ۹ رشته صنایع دستی از جمله جاجیم خلخال، گلیم نمین، ورنی مغان، آبگینه تهران، نازک کاری سنندج، گلیم هرسین، زیلو میبد، گلیم ارداق و گلیم سنه اهدا خواهد شد.

هویت بخشی و برندسازی صنایع دستی با اعطای نشان جغرافیا

در ادامه این مراسم، معاون صنایع دستی و هنرهای سازمان نشان جغرافیایی صنایع دستی را سبب هویت بخشی، تمرکز زدایی، برندسازی و موجب توسعه پایدار محلی و صیانت از میراث محلی دانست و گفت: ما در تاریخ معاصر و مدرن در قرن ۱۹ با نوعی نگاه ها به هنر و ادبیات روبرو بوده‌ایم که با رویکرد تاریخ گرایان و پس از آن جامعه شناسانه و روان شناسانه هر کدام به نوعی هنر را مورد بررسی قرار داده‌اند.

نامورمطلق با بیان اینکه کد گذاری کار هنرمند و کد گشایی کار محققان است، گفت: گرچه محققان کدهای هنرمندان را در آثارشان تفسیر و تحلیل کردند اما هیچ گاه جغرافیا جایگاهی در این تحلیل نداشته است.

او با بیان اینکه نقد جغرافیایی به هنر تا پیش از قرن ۱۹ وجود نداشته، گفت: جنگ جهانی دوم و آثار پس از آن توجه انسان را به فضا و جغرافیا جلب کرد. جغرافیا در نیمه دوم قرن ۱۹ و اواخر قرن ۲۰ به یک پارادایم تبدیل شد در ادبیات و هنر و جاری شد.

معاون صنایع دستی سازمان میراث با بیان اینکه اولین پرسش انسان‌ها از اولین برخورد «اهل کجا بودن» است، گفت: تعلق فضایی نشان دهنده هویت است. هویتی که در اواخر دوره مدرن دچار کاستی شده بود و بعد به صورت پارادایم شکل گرفت.

او با بیان اینکه هر کسی که تعلق فضایی را از دست بدهد هویت خود را از دست می دهد، گفت: هویت بخشی یکی از دلایل و انگیزه هایی بود که سبب شد تا نشان جغرافیایی برای معاونت صنایع دستی شکل جدی به خود بگیرد.

نامورمطلق با بیان اینکه نشان جغرافیایی برای صیانت از صنایع دستی کشور شکل گرفته است، گفت: تنوع در هنرهای دستی ایران به سبب تنوع در اقلیم به اندازه کل کشورهای اروپایی است.

او با اشاره به اینکه سازمان به سراغ نشان دار کردن هویت فضایی و صنایع دستی رفته است، گفت: ایران در تنوع صنایع دستی وضعیت خوبی دارد. هر گوشه کشور یک برند صنایع دستی وجود دارد. بنابراین ما باید از این برند استفاده کنیم.

معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی با اشاره به شعار معاونت بیان کرد: شعار اولیه که سه سال پیش داده شد و سعی کردیم آن را محقق کنیم این بود که هر شهرستان یک برند ملی و هر شهر یک برند بین المللی داشته باشد.

او شهرهای جهانی ایران را نتیجه این شعار دانست و گفت: اکنون ۴ شهر جهانی داریم اما چین باز هم از ما جلوتر است و هند و بقیه کشورها پشت سر ما قرار دارند.

او با بیان اینکه اعطای نشانه های جغرافیایی نخستین گام بزرگ حوزه صنایع دستی است، گفت: هدف ما این است که ثبت را بهانه‌ای برای حمایت کنیم و اعتباری در اختیار تشکل ها قرار دهیم تا بتوانند طراحی‌ها را به روز و صنایع دستی ایران را به ثبت جهانی برسانند.