حسین(ع) تشنه‌ی لبیک

• مهدیه برزگری

حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند «دکترشریعتی»

داستان کربلا را از روز تاسوعا می دانیم و عصر عاشورا ختمش می کنیم؛ بعد دیگر نمی دانیم چه شد! داستان کربلا, نه از آغاز تاسوعا شروع می شود و نه به عصر عاشورا تمام می شود….. کربلا آئینه تمام نمایی است که هرکسی می‌تواند به وسع و چنته‌اش خود را در آن آئینه دیده و به مقدار ظرفش پیام و نتیجه بردارد و خود به  قضاوت بنشیند  که در کجای این مدار قرار دارد ؟ دیندار است یا دنیا دوست؟ حسینی است یا یزیدی و یا منافق ؟! فلسفه ی ” هل من ناصر ینصرنی” حسین را میدانی؟ صدای هل من ناصر ینصرنی حسین (ع) چهارده قرن است در گوش زمان پیچیده ویاری دهنده ای را می طلبد .

این که حسین فریاد مى‏زند – پس از این که همه عزیزانش را در خون مى‏بیند و جز دشمن کینه توز در برابرش نمى‏بیند – فریاد مى‏زند که: «آیا کسى هست که مرا یارى کند و انتقام کشد؟»  مگر نمى‏داند که کسى نیست که او را یارى کند و انتقام گیرد؟ آری می داندوباز هم می پرسد؟چرا که مخاطب این سوال دیگر لشکرکفر نیست،بعد از این همه اتمام حجت امام ،این «سؤال»، سؤال از تاریخ فرداى بشرى است و این پرسش، از آینده است و از همه ماست. این سوال در حقیقت دعوتى عام ، استغاثه اى فراگیر و بیان وظیفه اى است که شامل تمامى کسانى مى شود که حسین راباور دارند این سؤال، انتظار حسین را از عاشقانش بیان مى‏کند و دعوت شهادت او را به همه کسانى که براى شهیدان حرمت و عظمت قائلند، اعلام مى‏نماید. لبیک به این درخواست زمانی میسر است که عاشورا حرکتی برای نفی ظلم واجرای عدالت است . عاشورا پرچم اجرای عدالت است که بر قله خورشید نصب شده است

این نسل در پی آن هستند ومی خواهند بدانند که پیام نهضت حسینی برای نسل کنونی چه بوده است چرا که اگر یک خون پیام نداشته باشد، در تاریخ گنگ می‌ماند و اگر یک خون پیام خویش را به همه نسل‌ها نگذارد، جلاد، شهید را در حصار یک عصر و یک زمان محبوس کرده است آیا وقتی امام صادق گفته است که هرزمینی کربلا وهرروز عاشوار است معنای آن اینست که هرروز به سرو سینه باید زود ودست ازتلاش وکوشش برداشت ایا با بر گزاری این گونه مجالس می توان به هل من ناصرامام لبیک گفت؟ در لحظه لحظه‌های قیام عاشورا، آموزه‌هایی است برای همه نسل‌ها و عصرها در بی‌کران روزگاران. امام حسین‏علیه السلام مظهر و سمبل حق است که در همه عصرها، چون نمادى زنده و خروشان، ظهور پیدا مى‏کند و همه کسانى را که از پاسدارى حقیقت زمان خود طفره مى‏روند، به یارى مى‏طلبد حسین‏علیه السلام زنده جاویدی است که هر سال، دوباره شهید می‏شود و همگان را به یاری جبهه حق زمان خود، دعوت می‏کند . و در واقع یارى طلبیدن امامِ عشق در کربلا، انعکاس موج اندیشه اسلامى براى کمک به حق در همه زمان‏هاست. یعنى آیا کمک کننده‏اى هست که حق را یارى کند؟ لبیک به “هل من ناصر” حسین ،لبیک به یک جریان است جریانی که در هر مکان و هر لحظه جاریست جریانی که در هر مکان و هر زمان “ناصر” میطلبد “هل من ناصر ینصرنی” یعنی در هر زمان و مکان حقی است که باید به آن لبیک گویی و باطلی است که باید از آن پرهیزنمایی بدان که هر مکان کربلا و هر لحظه عاشورای توست! و این تویی که باید در کربلای خود خیمه گاه حسین را برای استقرارت انتخاب کنی، و در عاشورایت به “این” ندا لبیک گویی بکوش در هر مکان و هر زمان که عاشورا و کربلای توست به جریان حق و ندای “هل من ناصر ینصرنی” لبیک گویی “هل من ناصر ینصرنی” در زمان مولا علی نیز گفته شد! در زمان امام حسن(ع) نیز گفته شد! در زمان مولا حسین(ع) هم این ندا سر داده شد و هر آنکس که بدان لبیک گفت، رستگار شد و آنکس که یارخواهی ندای حق را لبیک نگفت، مبغوض و ملعون گشت! از آن جهت است که تو را هم عاشورا و کربلاییست، آگاه باش که به کدامین ندا لبیک میگویی امام حسین (ع)  فرمودند: هرکه صدای درخواست یاری مرا بشنود و یاری‌ام نکند بی‌دین از دنیا می‌رود

این قلم ـ با اندوه از آن چه بر امام حسین علیه السلام  از سست عناصر کوفه گذشت ـ بر این باور اصرار می‌ورزد که مصیبت دردها و رنج‌های حسین بن علی علیه السلام  در روز عاشورا را، نادیده انگاری پیام‌ها و بُن‌مایه قیام عاشورا دو چندان می‌کند وبه گفته شهید مطهری   «امام حسین علیه السلام  سه مرحله شهادت دارد: شهادت تن به دست یزیدیان، شهادت شهرت و نام نیک به دست بعدی‌ها و بالاخص متوکل عباسی و شهادت هدف». وشهادت سوم، بزرگ‌ترین مرحله شهادت امام حسین علیه السلام  است. قیام امام حسین برای احیای ارزش های انسانی بود این که باید ظلم واجحاف ودروغ ُُریاکاری   رانپذیرفت وبا اخلاق انسانی که همان مبارزه با ظلم است بر ظالمان  شورید چراکه حسین (ع) فرمود: چگونه بر بت های بی جان سنگ بیندازم در حالی که بت های زنده بر مردم ظلم روا می دارند”.

نتیجه عاشورا و تمسک به آن، ایجاد هویتی عاشورایی برای آدمیان است؛ هویتی که آدمی را به کوششی مقدس در جهت رهگیری آرمان‌های بلندش فرا می‌خواند. به همین دلیل عاشورا نه تنها برای متمسکین، «هویت عاشورایی» می‌سازد، بلکه رفتارها، کنش‌ها و هنجارهای نویی را پدید می‌آورد.

حسین وارث آدم ، دکتر علی شریعتی

حماسه حسینی ، مرتضی مطهری

امام حسین ع ، پیام معصومین به انسانها وانسانیتها ، تدوین سید شرف الدین حیدری

برگرفته از آثار علامه حکیمی بحار الانوار ،علامه مجلسی