ادامه اخراج و تمدید خانه‌نشینی کارگران کارخانجات میبد در آستانه روز کارگر

پیش‌بینی‌های “میبدما” مبنی بر تمدید زمان تعطیلی این کارخانجات در ماههای اردیبهشت و خرداد نیز به حقیقت پیوسته و گفته می‌شود این کارخانجات حتی قصد دارند تا در ایام ماه مبارک رمضان نیز خطوط تولید خود را خاموش نگاه دارند.

در تقویم سالیانه بسیاری از کشورهای دنیا (به جز آمریکا، کانادا و چند کشور کوچک دیگر) یازدهم اردیبهشت هر سال به مناسبت سالروز کشتار کارگران توسط پلیس آمریکا به نام «روز کارگر» نامگذاری شده است.

به گزارش “میبدما”، فرا رسیدن این روز، بهانه‌ای است تا به این مناسبت از مقام کارگران زحمتکش کشور تجلیل شود اما روز کارگر امسال یک تفاوت آشکار برای کارگران زحمتکش ایران و به تبع آن شهرستان میبد دارد.

15

کارگران کارخانجات رنگارنگ میبد درحالی به استقبال روز بزرگداشتشان می‌روند که همین ایام مصادف شده با دوران اوج رکود صنایع و بیکار شدن بی‌سابقه تعداد زیادی از این عزیزان.

مطابق با اطلاعات رسیده بسیاری از کارخانجات کاشی و سرامیک میبد از پیش از فرا رسیدن سال جدید به محاق تعطیلی رفته‌اند و پیش‌بینی‌های “میبدما” مبنی بر تمدید زمان تعطیلی این کارخانجات در ماههای اردیبهشت و خرداد نیز به حقیقت پیوسته و گفته می‌شود این کارخانجات حتی قصد دارند تا در ایام ماه مبارک رمضان نیز خطوط تولید خود را خاموش نگاه دارند.

در این میان کارگران کارخانجات مذکور بیشترین ضربه را از این وضعیت متحمل شده‌اند و قرارداد برخی از آنان تمدید نشده و به عبارت دیگر اخراج شده‌اند و برخی دیگر از کارگران نیز با تعطیلی دو ماهه کارخانجات و اتمام مرخصی‌های استحقاقی‌شان عملا در وضعیت مرخصی بدون حقوق و خانه نشینی قرار گرفته‌اند و با ادامه این روند استیصال و بلاتکلیفی بسیاری از آنان به جستجوی شغلی جدید روی آورده‌اند؛ کارگرانی که بعضا بیش از ۱۵ سال سابقه کار در صنایع کاشی و سرامیک میبد را داشته‌اند.

خبرها حاکی از آن است که برخی مسئولین میبد با بروز این اتفاق به تکاپو افتاده‌اند و با برگزاری جلسات مختلف با کارگران و کارفرمایان سعی دارند تا برای این بحران، چاره‌جویی کنند اما مسئله اینجاست که از مدیران محلی برای حل این مشکل بزرگ کاری برنمی‌آید و ریشه این مشکل در سیاستگذاری‌های غلط اقتصادی است که دولت فعلی در پیش گرفته است.

سیاستگذاری‌هایی که به جای اقدام و عمل در عرصه اقتصاد و سوق دادن آن به سمت اقتصاد مقاومتی، صرفا نگاهش را به بیرون از کشور دوخته تا با امید به عدم فریبکاری کدخدا، بخش کوچکی از تحریمها مرتفع شود و از این طریق در اقتصاد کشور گشایش ایجاد شود!

سیاستهایی که اقتصاد کشور را آویزان میل و خواست مقامات آمریکایی و بازی برجام نموده و صاحبان صنایع را وادارکرده چرخهای کارخانه‌هایشان را متوقف کنند تا بیش از این ضرر ندهند.

حالا و پس از سپری شدن سه سال از روی کار آمدن دولت روحانی، شعار اصلی او یعنی چرخیدن توامان چرخهای اقتصاد و سانتریفیوژ با سیاستهای غلط این دولت کاملا تبدیل به عکس شده و دیگر چرخ انبوهی از سانتریفیوژهای کشور نمی‌چرخد و در کنار آن چرخ اقتصاد و بسیاری از صنایع کشور نیز در توقف و رکود طولانی مدت به سر می‌برد و کارگران مظلوم و زحمتکش این کارخانجات خانه‌نشین شده‌اند و این یعنی «خسارت محض»!

مطالب مرتبط: