وقتی روزنامه دولت سیاست‌های نتانیاهو را ماله‌کشی می‌کند!

کیهان نوشت:

تیتر یک یکشنبه هفته جاری روزنامه کیهان گزارشی بود با عنوان « مخالفت نتانیاهو با توافق وین برای تشویق ایران به پذیرش آن است». استناد این مطلب به مقاله ای به قلم «آرون دیوید میلر» کارشناس ارشد موسسه «وودرو ویلسون» است که در نشریه الگماینر ( نشریه ای آمریکایی- صهیونیستی) منتشر شده بود.

دیوید میلر در مقاله خود بر این اعتقاد است که نتانیاهو برای توافق هسته ای باید جایزه نوبل بگیرد چرا که جاروجنجال نتانیاهو و مخالفت شدید وی نسبت به توافق وین در واقع سرمایه اصلی و دلیل لازم برای پذیرش این توافق در ایران است چرا که این منطق شکل می گیرد که حتما این توافقی خوب است که نتانیاهو را چنین برآشفته است!

روزنامه ایران به عنوان ارگان رسمی دولت فردای انتشار این گزارش، در سرمقاله خود با عنوان « دستان گشوده برای تحریف» به کیهان حمله ور شد و این روزنامه را به تحریف متهم کرد. در سرمقاله روزنامه ایران چنین آمده که گزاره منتشر شده در کیهان نوعی خبرسازی است و صحت و سقم ندارد و در هیچ جای متن «دیوید میلر» یافتنی نیست.

گویا گردانندگان روزنامه ایران متن کامل مقاله «دیوید میلر» را مشاهده نکرده یا نخواسته اند مشاهده کنند چرا که در پاراگراف سوم از انتهای این مقاله به وضوح مطلب مورد اشاره در کیهان قابل رصد است.

این در حالی است که گزارش کیهان مستند به مطلب نشریه الگماینر (منتشر شده در ۱۴ آگوست/ ۲۳ مرداد) است. اندکی دقت و تحقیق نشان می دهد آنچه در گزارش کیهان آمده تنها گوشه ای از واقعیت است چرا که اصل این مطلب دو روز پیش از آن (۲۱مرداد) در نشریه معروف فارین پالیسی منتشر شده و دیوید میلر از اهداف واقعی جنجال نتانیاهو پرده برمی دارد.

دیوید میلر در مقاله خود در فارین پالیسی با عنوان « باید به بی بی ( بنیامین نتانیاهو) جایزه نوبل بدهید» اینگونه می نویسد:

«انتقاد شدید وی (نتانیاهو) از توافقنامه موقت هسته ای ایران که نوامبر ۲۰۱۳ حاصل شد (وی این توافقنامه را اشتباهی تاریخی خواند)، بیانیه لوزان که آوریل ۲۰۱۵ صادر شد( و به گفته نتانیاهو بقای اسرائیل را تهدید می کرد) و برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) که ماه ژوئیه به دست آمد ( و نتانیاهو آن را اشتباهی با وسعت تاریخی توصیف کرد)، بدون تردید باعث شد مذاکره کنندگان هسته ای ایران با این استدلال که « اگر اسرائیل تا این حد با این توافق مخالف است، حتماً این توافق خوبی است»، راحت تر بتوانند تندروهای ایرانی را متقاعد به حمایت از این توافقنامه کنند.

این دقیقاً همان استدلالی است که ما همواره در مذاکرات گذشته بین اسرائیل و فلسطینی ها تلاش کردیم از آن برای متقاعد کردن اعراب درباره مواضع آمریکا استفاده کنیم. به خوبی می توان تصور کرد اگر اسرائیل روند مذاکرات هسته ای را تایید یا از هر گونه توافقنامه به دست آمده استقبال می کرد، واکنش سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و تندروها در مجلس شورای اسلامی چه بود.»

در پایان آدرس اینترنتی مقاله دیوید میلر در فارین پالیسی و بازنشر آن در الگماینر برای رجوع خوانندگان محترم روزنامه ارائه می شود:

http://foreignpolicy.com/۲۰۱۵/۰۸/۱۲/netanyahu-iran-nuclear-obama
http://www.algemeiner.com/۲۰۱۵/۰۸/۱۴/mideast-expert-after-iran-deal-netanyahu-should-be-considered-for-nobel-prize