آیا ناجای میبد تضمین‌های لازم در جهت حمایت از آمرین به معروف را می‌دهد؟

اگر قضیه طلبه میبدی به ضرب و جرح یا قتل ایشان منجر شده بود، فقط یک حادثه تلقی نمی شد، این “خط و نشانی” قدرتمند از جبهه خلافکار بر علیه هر کسی بود که بخواهد چوبی به چرخشان بگذارد تلقی می شد

چند روز پیش بود که خبری مبنی بر تعقیب و تهدید آمر به معروف در میبد رسانه ای شد(لینک)، قبل از اینکه این خبر کاملاً حساس و جدی باز هم مانند سایر اخبار جدی که جدی گرفته نشد و به آرشیو رسانه ها، و همین طور به فراموش خانه ذهن ها سپرده شود، یادداشتی بر این موضوع می نویسم، تا ان شاءالله در آینده شاهد حرکت های مناسبی در این حوزه باشیم.

موضوع امر به معروف و نهی از منکر، یک موضوع جدی از نظر دین مبین اسلام است، و بارها و بارها در آیات و احادیث بر این اهمیت صحه گذاشته شده است، به عنوان مثال سوره عصر در آیاتی نشانه مومنان را “تواصی به حق” عنوان می کند که به قول طبرسی این تواصی به حق منظورش امر به معروف و نهی از منکر است.

همین طور در آیاتی مانند آل عمران آیه ۱۰۴ – آل عمران آیه ۱۱۰- لقمان آیه ۱۷- توبه آیه ۷۱ و بسیاری از آیات قرآن این موضوع جلوه کرده است، به عنوان مثال:  وَ لْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلىَ الخَْیرِْ وَ یَأْمُرُونَ بِالمَْعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَ أُوْلَئکَ هُمُ الْمُفْلِحُون‏ ( آل عمران آیه ۱۰۴ ) باید از میان شما گروهی باشند که به خیر دعوت کنند و به خوبی فرمان دهند و از بدی باز دارند، اینان رستگارانند

 همین طور رسول خدا (ص) فرمود: یا امر به معروف و نهی از منکر می کنید، یا عذاب خدا مسلماً همه شما را فرا خواهد گرفت (همان منبع)

***

اما ضمانت اجرای امر به معروف و نهی از منکرِ بدون حاشیه آسیب زا و یا به نوعی با امنیت بیشتر، در قبال آنهایی که با کوچکترین امر به معروفی از جای خود در می روند و با دست زدن به اعمال خشونت آمیز، نه تنها باعث جری تر شدن عوامل ناهنجاری اجتماعی می شوند، به نوعی آمرین به معروف را نیز خنثی می کنند، بسیار مهم و حیاتی است. وقتی ما در جامعه از مردم خود چهره به چهره شدن با عوامل خلاف را می خواهیم و مردم را به این امر تشویق می کنیم، ضمانت امنیت آنها را نیز باید بدهیم و آن را فراهم کنیم.(البته می توانیم دین را کنار بگذاریم و بگوییم در کار پلیس دخالت نکنید و این کار را فقط وظیفه پلیس بدانیم، که این نه به دین نزدیک است نه به عقل)

به نظر می رسد آنچه بسیاری از مردم را در قبال خلاف برخی دیگر به سکوت کشانده است، تنها، ندانستن نیست، بلکه ترس از عواقب عکس العمل طرف مخالف است. بارها و بارها تجربه کرده ایم که جمله” دنبال دردسر می گردی؟!” از دیگران و یا حتی از درون خودمان به گوش رسیده است، و این به معنای آنست که “سکوت کن تا سالم بمانی !!!”

اما اگر ضمانت امنیتی خوبی برای افراد امر کننده به نیکی و نهی کننده از منکر وجود داشته باشد، مسلماً پشتوانه مناسبی برای انگیزه سازی دراین محور است. شاید آموزش دادن امر به معروف و نهی از منکر، به بسیاری از مردم ما نیاز مبرم باشد، اما ضمانت تامین امنیت اگر وجود نداشته باشد، عملاً تنها کسی که خود را در مقابل دریای از خلافهای ریز و درشت اجتماعی تنها می بیند، همان پلیس است که می توانست با حمایت از جبهه مردمی آمر به معروف، در مقابل منکرات اجتماعی، موفق تر باشد.

شهر ما، دیگر شهر چندین سال پیشتر نیست، باور کنیم. این شهر با ورود مهاجرین – که البته همه آنها بد نیستند- و تغییر حالات جمعیتی شهرمان، نسلی را شاهد است که تاثیرات زیادی از فرهنگ وارداتی غرب – به تبع ورود تکنولوژی های اخلاق ساز- گرفته است. با چند سرباز ساده آموزش ندیده و یک یا دو ماشین گشت، کنترل کردن این شهر، که به نوعی جمعیت آن به ۱۰۰ هزار نفر نزدیک شده است، شوخی کردن با امنیت و جان و مال مردم است.

اگر قضیه طلبه میبدی به ضرب و جرح یا قتل ایشان منجر شده بود، فقط یک حادثه تلقی نمی شد، این “خط و نشانی” قدرتمند از جبهه خلافکار بر علیه هر کسی بود که بخواهد چوبی به چرخشان بگذارد تلقی می شد و محال ممکن بود که بشود در این شهر چیزی را به سامان رساند و حرف حقی را به کرسی نشاند !!!

مکان های شلوغ شهر، مِن جمله پارک ها، نیاز به ایستگاه های ثابت پلیسی وظیفه شناس دارد، سوای از اینکه کمک رسانی پلیس و یا رسیدن به درخواست های مردمی، اولویتش باید و باید و باید موضوع حمایت از آمرین به معروف باشد، وگرنه؛ شهر آرمانی و یا همین که داریم را در آینده ای نه چندان دور باید در خواب ببینیم …

امام خامنه ای درباره حمایت از آمرین به معروف می فرماید:

مبادا در گوشه و کنار، یا در دستگاه انتظامی یا قضایی، کسانی باشند که راه را جلو آمر به معروف و ناهی از منکر سد کنند! مبادا کسانی باشند که اگر کسی امر به معروف و نهی از منکر کرد، از او حمایت نکنند، بلکه از مجرم حمایت کنند! البته خبرهایی از گوشه و کنار کشور، در بعضی از موارد به گوش من میرسد. هر جا که بدانم و احساس کنم و خبر اطمینان‌بخشی پیدا کنم که آمر به معروف و ناهی از منکر، خدای نکرده مورد جفای مأمور و مسؤولی قرار گرفته، خودم وارد قضیه خواهم شد(لینک)