دولت که لایحه نمی‌دهد و لاریجانی ساکت، مجلس باز باشد یا بسته، چه‌فرقی می‌کند!؟

در پی انتشار گزارش خبری تحلیلی کیهان در روز پنجشنبه هشتم تیرماه با عنوان «بررسی برجام، شاید وقتی دیگر»و پرداختن به نقش مجلس در بررسی برجام و نگاهی به تعطیلی مجلس در شرایط مهم و خاص این روزها،حجت‌الاسلام حمید رسایی،نماینده مردم تهران وعضو کمیسیون ماده ۹۰ توضیحاتی به شرح زیر درباره گزارش کیهان ارسال نمود.

برادر عزیز جناب آقای حسین شریعتمداری
سلام علیکم
گزارش روز پنجشنبه کیهان با عنوان «بررسی برجام، شاید وقتی دیگر» را دیدم و به سهم خودم از این بابت که با تیتر کیهان، حساسیت و توقع مردم را از مجلس در موضوع مهم هسته‌ای بالا بردید، متشکرم. اما در این باره چند نکته گفتنی هست که یادآوری آن را لازم می‌دانم:
۱٫ براساس آیین‌نامه داخلی مجلس، نمایندگان پس از هر سه هفته کاری در صحن علنی و کمیسیون‌ها، یک هفته جلسه علنی نخواهند داشت و به امور نمایندگی اعم از سرکشی به حوزه انتخابیه، برگزاری جلسات، بازدید از طرح‌های میدانی، مطالعه و بررسی برخی طرح‌ها و لوایح مهم خواهند پرداخت. این فرصت نه تنها لازم بلکه ضروری است، چرا که در طول زمانی که مجلس درگیر جلسات علنی و کمیسیون‌هاست، فرصت کافی برای نمایندگان باقی نمی‌ماند تا به امور دیگر بپردازند. از این منظر که نگاه کنید، فرصت یک هفته تعطیلی جلسات علنی که براساس قانون بوده، فرصتی مناسب برای واکاوی بیشتر و بررسی ابعاد مختلف توافقنامه برجام، قطعنامه شورای امنیت و نقشه راه توافق شده است.
۲٫ مستحضرید که براساس آیین‌نامه قانونی مجلس، نمایندگان در خصوص موضوعات مهم کشور از طریق ارائه طرح، بررسی لوایح دولت، استیضاح، تذکر، سؤال، تحقیق و تفحص، صدور بیانیه و نطق‌های بین دستور می‌توانند ورود کنند. آنچه تا قبل از جمع‌بندی موضوع هسته‌ای تحت عنوان «برجام» در خصوص موضوع مهم هسته‌ای توسط اکثریت مجلس صورت گرفته، ارائه طرح صیانت از دستاوردهای هسته‌ای با موافقت ۹۳ درصدی نمایندگان، تذکرات متعدد آنها به رئیس جمهور و وزیر خارجه، چند نوبت سؤال از وزیر امور خارجه، نطق‌های مکرر نمایندگان، بیانیه‌های مختلف و جلسات متعدد غیر علنی در صحن و کمیسیون‌های تخصصی با حضور مسئولان وزارت خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی بوده است و بنابر دلایلی که شما خود بهتر از آن آگاهید، تاکنون از اهرم تحقیق و تفحص و استیضاح استفاده نشده است. بعد از جمع‌بندی موضوع هسته‌ای در وین هم تعدادی از نمایندگان محترم به دفعات از این ابزارها برای ایجاد حساسیت در مقامات دولتی و توده‌های عمومی و خواص جامعه استفاده کرده‌اند و هرگز برای خوش‌آمد فرد یا جریانی، مهر سکوت بر لب نزدند. بنابراین کلیت مجلس در خصوص موضوع مهم هسته‌ای بیکار ننشسته بلکه با حساسیت پیگیر حقوق ملت بوده است.
۳٫ اما اکنون که دولت محترم در جلسات با ۱+۵ به جمع‌بندی موضوع هسته‌ای رسیده است، طبق قانون اساسی (اصول ۷۷ و ۱۲۵) و آیین‌نامه تنظیم توافقنامه‌های بین‌المللی مصوب دولت و طرح صیانت از دستاوردهای هسته‌ای که با رأی ۹۳ درصدی نمایندگان تصویب شد و توصیه مقام معظم رهبری در خطبه‌های نماز عید فطر مبنی بر قرار گرفتن این طرح در ساز و کار پیش‌بینی شده قانونی، رئیس جمهور محترم ملزم به ارائه لایحه قانونی به مجلس شورای اسلامی است تا نمایندگان کار قانونی خود در خصوص بررسی این موضوع مهم را آغاز کنند که متأسفانه در این خصوص علی‌رغم صراحت‌های قانونی و روالی که تاکنون حاکم بوده، برخی از مقامات دولتی، در ادبیاتی ناشایست، از عدم لزوم بررسی این طرح در صحن علنی مجلس و بی‌نیازی آن از رأی نمایندگان سخن می‌گویند و رسانه‌هایی که تا دیروز دخالت مجلس در تغییر ساعت کاری کارکنان دولت و موضوعاتی بسیار کم‌اهمیت‌تر را از وظایف مجلس برمی‌شمردند، این ادعاهای دولت را واگویی می‌کنند و به حق جلوه می‌دهند!
۴٫ در روزهای اخیر بعد از بررسی برجام در کنگره آمریکا و انتشار بخش‌های اصلی آن در صدا و سیمای کشورمان، مقایسه به حقی در خصوص نحوه رسیدگی برجام در کنگره آمریکا و مجلس ایران صورت می‌گیرد. مردم، نخبگان و رسانه‌های دلسوزی مانند کیهان از انفعال مجلس گلایه دارند. دولت تاکنون علی‌رغم تأکید رهبر معظم انقلاب مبنی بر انتشار مذاکرات و توافقنامه لوزان، مشروح مذاکرات خود با ۱+۵ را محرمانه نگه داشت و بعد از جمع‌بندی آن در ۱۵۰ صفحه با ضمایم تهیه شده نیز ترجمه رسمی‌ای از برجام ارائه نداد و در نهایت پس از تذکرات مکرر و چهار بار برگرداندن متن، در نهایت روز آخر کاری مجلس در هفته گذشته، متن ترجمه رسمی را با امضای آقای عراقچی و در قالب یک برنامه عادی تحویل مجلس کرد! یعنی هنوز لایحه‌ای تحویل مجلس نشده، یعنی اگر مجلس این هفته جلسه هم داشت نمی‌توانست کاری بیش از آنچه انجام می‌دهد، انجام دهد! اگر کنگره آمریکا این موضوع را در دستور رسیدگی خود دارد و حتی کنگره آمانو را احضار می‌کند، چون دولت آن کشور به دنبال دور زدن کنگره نیست، چون براساس روال قانونی برجام در دستور کار رسیدگی آنها قرار گرفته است.
۵٫ برادر عزیز! سوگمندانه شاهد دست به دست دادن جریاناتی از بیرون و درون مجلس برای دور زدن این جایگاه که امام و رهبر معظم انقلاب آن را در رأس امور دانسته‌اند هستیم تا مجلس به موضوع مهم هسته‌ای و توافق صورت‌گرفته ورود نکند. برای ما نیز سؤال است که چرا ریاست محترم مجلس در برابر تحرکات جریانی برای حذف مجلس از گردونه اصلی رسیدگی به «برجام» سکوت کرده‌اند و مطابق قانون، ارائه لایحه قانونی این توافقنامه را از دولت محترم مطالبه نمی‌کنند، چرا در زمان حضور وزیر امور خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی، نمایندگانی که بیش از دو سال است، مذاکرات هسته‌ای را رصد کرده‌اند، فرصت اظهار نظر نمی‌یابند، چرا برخورد مجلس با این موضوع مهم تزیینی و تشریفاتی صورت می‌گیرد!؟
جناب آقای شریعتمداری، دلسوزان دیگر و مردم شریف! تا زمانی که دولت محترم مطابق قانون اساسی، قانون عادی، رویه همیشگی و توصیه رهبر انقلاب، لایحه قانونی خود را ارائه ندهد و تا زمانی که رئیس محترم مجلس در همراهی آشکار با دولت این لایحه قانونی را مطالبه نکند و در برابر تذکرات قانونی نمایندگان، فضاسازی‌های هیجانی صورت می‌گیرد (مانند اتفاقی که بعد از تذکر بنده و آقای کوچک‌زاده در جلسه علنی هفته گذشته رخ داد) و بالطبع تا زمانی که بررسی موافقتنامه هسته‌ای ایران و ۱+۵ در دستور کاری نمایندگان نیست تا به آن رسیدگی کنند! مجلس تعطیل با مجلسی که باز است چه تفاوتی دارد؟!
حمید رسایی
نماینده تهران و نایب رئیس کمیسیون اصل ۹۰

کیهان: آنچه نماینده محترم مردم تهران در مجلس شورای اسلامی نوشته‌اند، خارج از چارچوب گزارش خبری کیهان نیست و به نوعی در همسویی با آن قلمداد می‌شود. اما فارغ از قصورها و تقصیرهای این روزها که سبب تاخیر در ارائه لایحه بررسی متن برجام به مجلس شورای اسلامی شده و نیز فارغ از اظهارات عجیب و خلاف بدیهیات قانون اساسی و رسالت نمایندگی مجلس، تذکراین نکته خالی از فایده نیست که چه خوب بود نمایندگان مجلس، از اعلام تعطیلات پی در پی از سوی هیات رئیسه استقبال نمی‌کردند و دراین روزهای خاص و حساس، اگر لایحه‌ای هم در کار نیست، متن برجام را که از سوی وزارت‌خارجه به دست آنها رسیده، بصورت غیررسمی مورد بررسی و موشکافی قرار می‌دادند و حاصل این بررسی و مداقه را در قالب بیانیه‌ای با مردم و ولی‌نعمت‌هایشان در میان می‌گذاشتند تا همگان باور کنند که اگر تعطیلات تحمیلی و اجباری است، نمایندگان از اعلام آن خوشحال نشده و برعکس دلشان برای آینده ممکلت می‌جوشد.
و دیگر اینکه با این کار، اگر بالاخره لایحه‌ای تسلیم مجلس شد (که براساس قانون اساسی باید بشود و تخلف از آن خلاف قانون اساسی است) ناگهان با بیش از یکصد و پنجاه صفحه متن تو در تو و پیچیده مواجه نشوند و کار به قیام و قعودی خاتمه نیابد!