بانوی میبدی اموالش را در راه رضای خدا وقف کرد

فرهنگ وقف و خیرخواهی و بخشش، آثار و برکات فراوانی دارد اما اگر این فرهنگ در جامعه نبود چه اتفاقی می افتاد؟ در این میان هستند انسان های بزرگواری که نه تنها این فریضه مهم را فراموش نکرده اند بلکه سعی در فرهنگسازی وقف در جامعه داشته اند.

به گزارش ایرنا خانم صولت زارع بانوی خیر میبدی یکی این افراد است که هر چند ساده و بی آلایش و تنها زندگی می کند و تنها دل خوشی اش عکسی به یادگار مانده از همسرشهیدش است اما مهمترین دغدغه اش رضایت و راحتی مردم است.

او که زمین و اموالش را برای احداث دو مسجد و یک اورژانس ۱۱۵ درمیبد اهدا کرده است حالا تنها آرزویش این است که تا وقتی که زنده است اتمام این پروژه را با چشم خود ببیند.

صولت خانم هر روز سه وعده صبح،ظهر و عصر با عصایی که بر دست دارد از پروژه ها غافل نیست و شخصا با حضور در محل پروژه ها برای تکمیل آن تاکید دارد.

وی همسر خود را در سال ۱۳۶۷ از دست داده است زمانی که هواپیمای ایرانی برفراز خلیج فارس ازسوی ناو امریکایی مورد هدف قرار گرفت همسر وی جزء شهدایی بود که مظلومانه به شهادت رسید .

صولت خانم حالا نه اولادی دارد ونه مونس و همدمی،اما قلبش پر از مهر و محبت برای مردم است .

او می گوید:اموالش را برای رضای خدا و رفاه و آسایش مردم اهدا نموده است .

راستی این همه مهر و صفا و صمیمیت و یکدلی و یکرنگی چگونه می تواند بدون اجر و مزد در پیشگاه خدا باشد چرا که یکی از روحانیون روایاتی را ازامام صادق چنین نقل می کند که روزی خداوند به حضرت داوود فرمود:یا داوود بنده ای پیش من خواهد آمد که بهشت را به خاطریک حسنه بر او مباح کردم .

حضرت داود ازخداوند سوال کرد: پروردگارا ، این بنده چه حسنه ای در راه خدا انجام داده است که بهشت را بر او مباح کردی !

خداوند فرمود:اندازه دانه خرمایی بر بنده با ایمان کمک کرده است پس اگر رضایت خداوند بر دادن یک خرما چنین است کسانی که در جامعه مال و ثروت دارند و مدرسه می سازند، بیمارستان احداث می کنند و جهازیه دختران را فراهم می سازند و دست فقرا را می گیرند در پیشگاه خداوند ارزش بالایی دارند.